Het Jeugdjournaal - tussen misleiding en vaagheid

Op zich is het een leuk filmpje van Annabel Nanninga en Willem Jan Hilderink(1), hun persiflage op het jeugdjournaal waarin ze de spot drijven met de politiek-correcte indoctrinatie van kindertjes bij de staatsomroep NPO.  

Zoals zo vaak in linkse kringen en door links beheerste media, wordt al snel de link gelegd tussen islamitisch terrorisme of straatterreur en de sociaal-economische situatie waarin mensen leven, iets wat al een jaar geleden door PvdA-burgemeester Aboutaleb flink is bestreden door zijn eigen partijgenoten er op te wijzen dat er wel degelijk ook een ideologische component mee verbonden is en een mentaliteitsprobleem onder migranten. 

Linkse struisvogelpolitiek en een 'cordon sanitaire'

Geheel terecht onderwijzen Nanninga en Hilderink de ‘kindertjes’ over mogelijke andere oorzaken voor het terrorisme, omdat niet iedereen die werkloos is meteen de neiging heeft om zichzelf op te blazen ergens op een marktplein of in de metro. Tot zover complimenten voor het bijstellen van het foutieve beeld waarbij de daders altijd zogenaamd slachtoffer zijn, alsof ze geen andere keuze zouden hebben dan de ‘wanhoopsdaad’. Maar dan komen we op een volgende punt, als Annabel met zelfspot spreekt van het TPO jugend-journaal, daarmee zinspelend op de karaktermoord die vaak gepleegd is op critici van de multiculturele samenleving en de islam, door ze meteen als fascisten weg te zetten. Want of het nu ondanks het linkse ‘cordon sanitaire’ is ontstaan of dat het juist door de linkse struisvogelpolitiek in het integratiedebat is opgeroepen, tegenwoordig is de vrijheid van meningsuiting en de ‘ruk naar rechts’ zover doorgeschoten, dat deze steeds vaker met een Hitlergroet in het openbaar wordt gebracht, zonder dat men zich ergens voor schaamt.

Ik heb per definitie nooit kunnen begrijpen waarom mensen met extreem-rechtse denkbeelden en nazisympathieën met een rood-wit-blauwe vlag lopen te zwaaien en waarom ze zichzelf als vaderlandslievend beschouwen, als je bedenkt dat de nazi’s ons land vijf jaar in een ijzeren greep hebben gehouden, joden hebben afgevoerd en vergast, verzetsstrijders hebben geëxecuteerd, het hart van Rotterdam hebben weggebombardeerd, mensen een hele winter lang honger hebben laten lijden, en zo meer. In het verleden was ik zelf erg rechts of nationalistisch/ chauvinistisch, maar nooit heb ik op wat voor manier dan ook een aantrekkingskracht gevoeld richting fascisme, en toch zien we steeds vaker  dat mensen die zich ‘zorgen maken’ over de islamisering van Europa of de vluchtelingenstroom een escorte krijgen vanuit extreemrechtse kring. 

Jaren terug, toen de PVV van Geert Wilders nog een heel klein partijtje was, ben ik eens naar een bijeenkomst geweest in Amstelveen, waar toen al strenge bewaking bij aanwezig was i.v.m. mogelijke aanslagen op zijn leven. De man die op die avond de meeste indruk maakte was degene die al een tijd terug uit de partij gestapt is wegens een te laag democratisch gehalte in de partijstructuur; Hero Brinkman. Toen hij aan het woord was zag je het vuur in zijn ogen, omdat hij als ex-politieman sprak over de uitwassen van de multiculturele samenleving zoals hij dat elke dag op straat tegenkwam. Hij kwam indringend en soms zelfs bedreigend over en was op dat moment de onbetwiste nummer 2 van de partij. Later ging Brinkman zich aan steeds meer dingen ergeren binnen de PVV, met name het cultuurtje waarbij iedereen als een hondje achter Wilders aanliep, omdat ‘hij zegt wat zij denken’ en Wilders eigenlijk ook bepaalde wat zijn partijgenoten mochten denken (of zeggen voor de camera). Brinkman was degene die meer democratie wilde in de partij, een jongerenafdeling en meer toenadering tot andere partijen in de kamer, maar dat mocht allemaal niet van grote leider Geert.

Uitspraak van Wilders

Op de bijeenkomst in Amstelveen waren er ook mensen met zorgen over mogelijke banden van de PVV met extreemrechts, maar Geert verzekerde het publiek dat hij nooit zou gaan samenwerken met het Vlaams Belang (yeah right) of met Le Pen (oeps) en dat hij alleen iets had tegen de islam en niet tegen moslims (afgezien van het feit dat hij de islam wil verbieden). Ik heb lange tijd niets willen zeggen over het Wilders-proces, omdat al teveel mensen er een mening over hebben geuit en toch niemand naar elkaar luistert, maar hier dan even een kleine schending van het aan mijzelf opgelegde mediaverbod over de kwestie. Ik heb niets tegen vrijheid van meningsuiting of tegen islamkritiek (ook niet tegen de ‘toon’ waarop het debat gevoerd wordt, want de fatsoensgrens zijn we al lang al voorbij aan beiden kanten), maar juridisch gezien heb ik bezwaar tegen de formulering van wat Wilders die bewuste avond heeft gezegd of waartoe hij zijn aanhang heeft opgeroepen. Als hij had gezegd ‘Willen jullie minder criminaliteit, waarbij Marokkanen in de criminaliteitsstatistieken opvallend de boventoon voeren?’, dan was het een legale vraag geweest (misschien wat omslachtig geformuleerd in deze), maar door te vragen om ‘minder Marokkanen’ en te beloven dat hij dat zou regelen werd gesuggereerd dat alle Marokkanen criminelen of (potentiële) terroristen zijn en dat is wel strafbaar, omdat het discriminatie op ras/etniciteit betreft.

'Kut-Marokkanen'

Wat dat aangaat was de uitspraak van Diederik Samson (2), die verklaarde dat Marokkanen een ‘etnisch monopolie’ hebben op criminaliteit uit hetzelfde hout gesneden en zou dat dus eveneens strafbaar moeten zijn, maar die zaak is geseponeerd, volgens de rechtbank omdat hij enkel ‘het gedrag’ zou bedoelen. In dat licht gezien zou ook Wilders moeten worden vrijgesproken, maar liever had ik ze beiden met een flinke geldboete de rechtbank zien verlaten, omdat ze het debat misvormen met hun etnische uitspraken. Dan heb ik nog liever de uitspraak van Rob Oudkerk indertijd die het had over ‘kut-Marokkanen’, omdat hij toen een specifieke groep straattuig bedoelde en beslist niet de hele Marokkaanse gemeenschap. Wanneer Wilders of andere rechtse spreekbuizen zich uitspreken over Marokkanen of moslims, dan krijg je daar toch een heel ander gevoel bij, alsof het de aanzet is naar meer. ‘Als we hier mee wegkomen, dan doen we er later gewoon nog een schepje bovenop’, vandaar dat tegenwoordig naast de PVV en Pegida ook de Nederlandse Volks Unie zich komt melden bij demonstraties tegen vluchtelingen. En dat gaat zelfs een aantal PVV’ers en Pegida-aanhangers te ver, maar lang niet allemaal en feitelijk blijft die grens opschuiven…

Jugend-journaal

Dan weer even over het jugend-journaal dat een gewone, legale, rechtse satire is, waar ik net als veel anderen erg om moet lachen, omdat je je afvraagt wie er nu eigenlijk dommer zijn, de kindertjes thuis of de makers van het NPO-jeugdjournaal die menen dat een gekleurde berichtgeving mensen een leven lang voor de gek kan houden (omdat ook het onderwijssysteem eraan meewerkt tot op universitair niveau toe, zoals eveneens in het filmpje wordt genoemd). Een klein minpuntje echter is dit: Wanneer je de terreurpedagoog vraagt of het terrorisme ‘iets’ te maken kan hebben met de islam, dan worden de kinderen in Nederland daar ook niet veel wijzer van. Het is hetzelfde als vragen of ganggeweld, drugs en drive-by-shootings ‘iets’ te maken heeft met zwarte mensen. Ja, het heeft er ‘iets’ mee te maken, maar leg dan wel even uit wat het verband precies is, anders snappen we het nog niet. Dan gaan de kindertjes denken dat alle zwarte mensen die ze op straat tegenkomen elk  moment kunnen gaan schieten en dat lijkt een beetje op de angst voor spoken (spookbeelden) uit het filmpje.

Stoute boekjes

Misschien moeten Nannniga en Hilderink in de volgende uitzending vertellen over de politieke islam en de Islamitische Broederschap (en ene meneer Qutb, die stoute boekjes heeft geschreven over joden en kruisvaarders), om een wat directer verband aan te geven tussen de terreur van de jihadisten en de traditionele islam, die zich in landen als Tunesië, Indonesië en India wel kan voegen naar de democratische rechtsorde. Dan hoeven de kindertjes niet naar iedere moslim op straat te kijken alsof hij ieder moment ‘Allah Akbar’ zal roepen om zichzelf en een deel van de omgeving naar de andere wereld te helpen, want daar worden kindertjes ook erg onrustig van, zowel die van VVD als van D’66-ouders. Maar bij de door mij voorgestelde benadering is echter één probleem…Ik ben bang dat de kindertjes zo’n ingewikkeld verhaal niet helemaal zullen snappen, omdat veel grote mensen er al zo’n moeite mee hebben. Het is, hoe zal ik het zeggen… niet zwart/wit genoeg. Misschien moeten we laag inzetten en eerst alle papa’s en mama’s in Nederland (en de politici) duidelijk maken dat het wel ‘iets’ met de islam te maken heeft, en dan geven we vééél later de historische, politieke en economische context.

Sven Snijer

(1)http://media.tpo.nl/2016/03/28/kindertjes-wel-feiten-willen-tpo-jeugdjournaal/

(2)http://www.nu.nl/politiek/3898917/spekman-en-samsom-niet-vervolgd-discriminatie.html

Van ‘islambasher’ tot ‘ultra-links’

Ik heb de laatste dagen veel mensen boos gemaakt die menen dat ik ‘helemaal niets van de islam begrijp’ en dan bedoel ik erg rechtse mensen die tot hun ontsteltenis hebben zien gebeuren dat ik van een islamcriticus van de ‘harde lijn’ (de bronteksten!) ben geëvolueerd naar een wat meer genuanceerde islamcriticus, omdat ‘nuance’ voor deze groep al per definitie een woord is dat alleen door ‘landverraders’ gebruikt wordt. 

Sommigen van hen menen nu dat ik ‘links’ ben geworden, terwijl ik zelf altijd heb gedacht dat een zaak van meerdere kanten bekijken geen politieke kleur heeft, maar de gewoonte is van mensen die graag zelf nadenken om er wijzer van te worden en als bijkomend effect ook vrijer, want minder gebonden aan één soort gelijk dat ten koste van alles verdedigd moet worden.

‘Kras op de plaat’

Al enige tijd ben ik me er van bewust dat wanneer je een aantal malen dezelfde boodschap hebt verkondigd en er niet naar je geluisterd wordt, het probleem hoogstwaarschijnlijk ligt in de manier van communiceren en niet direct bij de logica zelf. Zo vragen islamcritici die tot in den treuren over de bronteksten doorgaan, zich nooit af waarom de rest van de wereld (met name politici) niet verschrikt en ontzet raakt bij het lezen van de haatzaaiende teksten in Koran en Hadith, en waarom hun ogen niet worden geopend door de talloze aanslagen door moslimterroristen in het Midden Oosten en in Europa. Het antwoord is vrij eenvoudig; niet omdat ze ‘links’ zijn of niet kunnen lezen, maar omdat ze anders dan de ‘tekstzuigers’ niet meegaan in de eenzijdige opvatting dat een religie geheel en al door de teksten bepaald wordt. Een goed voorbeeld hiervan is een artikel van Mohamed Ajouaou in de Volkskrant (linkse krant!) van 15 februari 2005, getiteld ‘Middeleeuwse leer leidt de moslim niet’, (1) dat is opgenomen in het boekje ‘De moslim die ik ben’- (Notities over een rekkelijk geloof). Eén passage in het artikel onderstreept duidelijk waar ik al enkele maanden over schrijf, dat de meerderheid van moslims niet zwelgt in de fundamentalistische overtuigingen van de islamisten, die een overmatig deel van de publiciteit naar zich toe trekken met terreuraanslagen en een antiwesterse prediking.

Financieringstromen van moskeeën

Ajouaou beschrijft de situatie in Marokko vlak na de aanslagen in Casablanca van 2003 door radicale moslims, die zich vanaf het begin van de jaren negentig in dat land steeds nadrukkelijker begonnen te manifesteren. De machtsgreep door de islamisten slaagde niet, omdat het merendeel van de Marokkaanse bevolking deze niet ondersteunde.

‘Maatschappelijke krachten drongen met succes bij de overheid aan op herstructurering van het totale religieuze landschap. Er kwam een verbod op het misbruiken van de islam voor politieke doeleinden. De zeer karige salarissen van de geestelijken werden verhoogd. De dubieuzen onder hen werden uit hun ambt gezet. Er kwam toezicht op financieringstromen van moskeeën. Religieuze opleidingsinstituten werden grondig doorgelicht. En terwijl het religieuze establishment tandenknarsend toekeek, werd met steun van de samenleving haast gemaakt met het schrappen van vrouwonvriendelijke bepalingen uit het familierecht. Kortom, het gezwel was grotendeels weggesneden.’

Dit soort maatregelen konden dus worden genomen in een islamitisch land, waarvan de meerderheid van de bevolking afschuw voelt bij het vooruitzicht ‘af te glijden naar een zogeheten islamitische staatsinrichting’. Het artikel van Ajouaou is een weerlegging van een artikel van Ewald Vervaet, (2) die de islam beschrijft als een ‘zuiver politieke ideologie’. Niet zo lang geleden zou ik nog makkelijk zijn meegegaan in de stelling van Vervaet, maar na kennismaking met het werk van een aantal kenners van de politieke islam, zoals Bernard Lewis en Bassam Tibi, sluit ik me aan bij Ajouaou. De concrete feiten weerspreken de theorie, want alle voorbeelden van jihadistisch geweld zijn geen bevestiging van de bronteksten als ‘ware identiteit’ van de islam, maar een bevestiging van de letterlijkheid waarmee jihadisten de teksten uitleggen. Dat de teksten in de islamitische geschiedenis hebben gefunctioneerd als legitimatie voor geweld wil niet zeggen dat moslims in onze tijd staan te springen om op jihad te gaan, uitgezonderd de ‘doe-het-zelf-moslims’ die via het internet een spoedcursus ‘haat tegen het westen’ hebben gevolgd. Ajouaou geeft een soortgelijke argumentatie als Tibi die waarschuwt voor het zich blindstaren op bronteksten door islamcritici, omdat daardoor de identiteitspolitiek van de islamisten juist wordt bekrachtigd.

Wat is ‘identiteitspolitiek’?

Ik begrijp dat een verdere uitleg van dit concept noodzakelijk is om te helpen doorzien wat de bedoeling van is van de islamisten. Met het woord ‘identiteits-politiek’ geeft Bassam Tibi de strategie weer van de politieke islam, om de moeizame omgang van de islam met de moderniteit om te vormen tot een ideologische strijd tussen het christendom en de islam. De wortel hiervan, is de weigering onderscheid te maken tussen de moderniteit als zodanig (wetenschap, mensenrechten, pluralisme) en de ‘hegemonie’ van het westen, de militaire en economische macht van de voormalige koloniale overheersers. Ze willen het zo voorstellen dat de islam bedreigd wordt door westerse seculiere waarden (‘intellectuele invasie’) met de bedoeling de islam, die op religieuze waarden gestoeld is, te vernietigen. Ze kunnen het zich niet voorstellen dat er binnen een geseculariseerde samenleving meerdere religies naast elkaar kunnen bestaan en zien het streven naar een islamitische wereldorde (nizam islami) als enige alternatief voor de moderniteit/hegemonie van het westen. Zoals Bassam Tibi heeft uitgelegd, bestaat er een verschil tussen de universele waarden die het westen hoog houdt en de manier waarop die in de praktijk worden nageleefd. Misschien houden westerse landen zichzelf in de internationale politiek  niet altijd aan hun eigen hoge ethische standaard, maar de waarden zelf zijn goed en universeel toepasbaar voor elk land en elk volk. (3)

Wat moet je met historische feiten?

Veel islamcritici stappen argeloos in de beeldvorming die islamisten bewerkstelligen, die van de ‘belegerde islam’ waar de rest van de wereld vijandig tegenover staat en die in zijn geheel wordt verworpen, omdat islamisten denken zelf de ‘ware islam’ te vertegenwoordigen en moslims van andere denominaties niet eens tot hun geloofsbroeders rekenen, maar tot de ongelovigen of huichelaars. Helaas doen steeds meer intelligente mensen in het westen een duit in dat zakje, door te bevestigen dat de islam door-en-door politiek is (omdat Mohammed wereldlijk en religieus gezag verenigde), terwijl de islam vanaf de periode van de Oemayyaden al een scheiding kende van wereldlijk en religieus gezag. Maar goed, waarom zouden we historici, hoog opgeleide moslims en islamkenners moeten geloven? De koppeling ‘emotie’ en ‘associatie’ werkt veel sneller en mensen zijn de islam na veertig jaar politieke correctheid van links toch al zat, dus: ‘Val me niet lastig met feiten, mijn mening staat vast!’

Wilders aan de macht

Niet gestoord door de realiteit van de politieke situatie (ook ik denk dat Wilders premier kan worden), blijf ik doorgaan met mijn historische, theologische en filosofische onderzoekingen om daar bij tijd en wijle anderen mee lastig te vallen. Zo heb ik het artikel van Ajouaou dan ook als bijzonder leerzaam ervaren en ik sluit daarom af met nog een citaat:

‘Bij gebrek aan dit historisch besef grijpt Vervaet als een ware oriëntalist naar abstracte en vage theologische begrippen uit de middeleeuwen in zijn poging hedendaagse moslims te begrijpen – precies zoals islamisten doen. Die menen ook de hele hedendaagse wereld te begrijpen vanuit de koran en de vroegere tradities.’

Ik denk dat in dit verband het woord ‘oriëntalist’ wel gerechtvaardigd is, hoewel we er voorzichtig mee moeten omspringen. Het wordt tenslotte ook door islamisten gebruikt om hun critici de mond te snoeren, net als met de verfoeilijke term ‘islamofobie’, maar ik verdenk Ajouaou niet van zo’n dubbele agenda. Zijn boek heeft me verrast en een aantal dingen voor me verhelderd, dan wel bevestigd. Moslims kunnen ook kritisch zijn naar hun eigen geloof, maar niet als ze permanent over één kam worden geschoren met mensen waar ze zichzelf en hun traditie niet mee kunnen identificeren. Ik begrijp dat die laatste zin weer ontzettend ‘links’ overkomt, maar in het verkeer op straat kan ik ook niet alleen maar rechts afslaan, want dan blijf ik op de plek waar ik ben.

Sven Snijer

(1) http://www.volkskrant.nl/binnenland/middeleeuwse-leer-leidt-moslim-niet~a658629/

(2) http://www.volkskrant.nl/magazine/de-grote-vergissing-in-het-islamdebat~a656263/

(3)’Eén van de kenmerkende stellingen van het humanisme was altijd, dat er een algemeen-menselijk ethisch oordeel bestaat, dat onafhankelijk is van enige godsdienst.’Dr. A. L. Constandse, ‘Geschiedenis van het Humanisme in Nederland.’

Lees ook het artikel van Geband van Joop:

De drie posities in het islamdebat

http://gebandvanjoop.blogspot.nl/2016/03/de-drie-posities-in-het-islamdebat.html

Adviezen voor het bestrijden van de radicale islam

1.Spreek niet van het verdedigen van ‘onze’ vrijheid zoals veel politici in binnen -en buitenland tegenwoordig doen als gevolg van diverse aanslagen in Europa. Moslims buiten Europa, vaak levend in dictaturen met door het westen gesteunde leiders verstaan dit als een exclusieve uitspraak die aangeeft dat de westerse vrijheid meer waard is dan de vrijheid van moslims. Het is beter om te spreken van ‘De vrijheid’ als een geobjectiveerde werkelijkheid met universele betekenis die laat zien dat het de intentie van het westen is om uiteindelijk ieder mens op deze aardbol in vrijheid te laten leven.

2.Spreek niet over joods-christelijke waarden* als grondslag van onze levenswijze in het westen, want tachtig procent van de Nederlanders heeft nog nooit een kerk van binnen gezien, volgens een recent onderzoek van de KRO. De vrijheid van westerlingen is gebouwd op de scheiding van Kerk en Staat en dat betekent dat mensen in onze cultuur de vrijheid hebben om een geloof naar keuze aan te hangen, maar dat geen enkele religie zich ooit kan verheffen boven een redelijke en wetenschappelijk getoetste werkelijkheid die de basis vormt van onze seculiere maatschappijinrichting. We hebben voor onze huidige identiteit als westerlingen meer te danken aan Spinoza, Descartes en Thomas Paine, dan aan tweeduizend jaar christelijke geloofsgeschiedenis. De humane kant van het christendom is een gegeven, maar heeft geen vooraanstaande plaats in een discussie die wezenlijk gaat over de strijd tussen een religieuze of seculiere wereldorde.

3.Doe niet aan geschiedvervalsing, vanuit de angst voor een oprukkend islamisme wereldwijd en woede over het je in de steek gelaten voelen door de Europese elite die graag haar kop in het zand steekt bij integratieproblematiek. De gedegenereerde islam van de 21^e eeuw die duidelijk over haar bloeitijd heen is, met diverse gevaarlijke radicale elementen die een bedreiging vormen voor de vrijheid van het westen (en van de vrijheid en veiligheid van miljoenen moslims) mag geen excuus vormen om grote delen van de feitelijke geschiedenis te negeren, waar christenen en moslims ook vaak goede betrekkingen onderhielden en op wetenschappelijk, medisch en filosofisch gebied belangrijke uitwisseling hadden. Bernard Lewis zegt over de politiek in de Levant:’Er ontstond een wirwar van bondgenootschappen van elkaar bestrijdende moslim- en christenvorsten, waarin verschil van religie vaak geen enkele rol speelde.’(1) Ook de joden hadden het in het Ottomaanse rijk vaak beter dan de joden in Europa, waar ze rode of groene kleding moesten dragen om ze te kunnen onderscheiden als joden (2), wat niet past in het beeld van islamisten en islam-bashers tezamen dat moslims een uitgesproken hekel hadden aan joden, die in een ononderbroken lijn terug gaat tot Mohammed.  

4.Staar je niet blind op de bronteksten, omdat dit een hoop werk is met maar een gering resultaat. Als islamcritici willen aantonen dat Mohammed niet ‘de beste mens' is die ooit bestaan heeft, naar het geloof van veel moslims, dan zijn ze in feite met (islamitische) theologie bezig en komen ze (weet ik uit eigen ervaring) terecht in zinloze discussies met moslims over welke overlevering (hadith) wel of niet betrouwbaar is volgens gangbare theologische opvattingen. En die discussie is eindeloos, omdat moslims zelf hierover vaak ernstig verdeeld zijn, zodat je al gauw in drijfzand terecht komt als je je daarin begeeft. Ook hier is het verstandiger een wetenschappelijke invalshoek te kiezen en geen populair-wetenschappelijke boeken die het onderscheid tussen betrouwbare en onbetrouwbare hadith niet kennen (of doelbewust niet maken).

5.Sluit hervormingsgezinde en liberale moslims niet buiten, omdat zij degenen zijn die laten zien dat de islam wel kan moderniseren als daar de juiste condities voor worden geschapen. Het is mijn stellige overtuiging dat veel liberale moslims die hun eigen geloof en cultuur willen moderniseren zich vele malen redelijker gedragen dan islamcritici van buitenaf, niet in de laatste plaats omdat islamcritici vaak aan eerder genoemde geschiedvervalsing doen, ofwel vanuit een politieke agenda (wraak op politiek links), ofwel omdat hun angst voor de ‘islamisering van Europa’ hun denkvermogen in irrationale wateren doet terechtkomen. Er is een duidelijk probleem met islam en moderniteit, maar de belangrijkste spreekbuis voor de haat tegen westerse waarden en democratie is de politieke islam en niet de mainstream-islam (die wel een inhaalslag te maken heeft in Verlichtingsdenken). Opmerkelijk is overigens, dat het voorwoord van het boek van Wim van Rooy ‘Waarover men niet spreekt’ geschreven is door Paul Cliteur, die wél het onderscheid maakt tussen de islam en het islamisme, in navolging van de filosoof Bassam Tibi.

6.Maak onderscheid tussen politiek en religie, omdat je anders hetzelfde doet als de radicale islam. Die wensen deze twee zaken eveneens als een geheel te zien en streven ernaar om de cultuurkloof tussen de islam en het westen (die voornamelijk een probleem is met moderniteit) af te schilderen als een strijd tussen het christendom en de islam. Er zijn genoeg onderontwikkelde conservatieve Amerikanen die dit ook zo zien, maar die hebben gelukkig de Amerikaanse grondwet niet geschreven. De vrijheid van Amerika en Europa is een vrijheid die geschraagd wordt door hervormingsgezinde politici en filosofen in de periode van voor, tijdens en na de Franse revolutie, en hield in de eerste plaats een bevrijding in van het religieuze dictaat van het christendom. Het is niet alleen bijzonder zwak dat wij die seculiere staatsorde zo makkelijk laten bedreigen door een geïmporteerd geloof (islam), maar het is nog zwakker als we het zieltogende christendom er tegenover stellen als alternatief. Mensen die dat doen hebben een stevig identiteitprobleem als westerling, want alle vrijheden en rechten van de moderne mens zijn gefaciliteerd door talloze wetenschappelijke ontdekkingen en sociale hervormingen die niet-religieus van karakter waren.

7.Wees geen islamkenner, omdat je geen moslim hoeft te zijn, noch alle islamitische teksten hoeft te kennen om te begrijpen wie onze seculiere wereldorde bedreigen. Dat zijn namelijk in hoofdzaak niet de culturele moslims, maar de politieke islam, waarvan de meesten de islamitische theologie en wetgeving slecht kennen en er liever een eigen draai aan geven die beter past bij hun religieus-politieke ambities. Mensen die menen dat het gedrag van alle moslims wereldwijd gelijkgesteld kan worden aan Mohammeds’ voorbeeld (bloedvergieten, seksslavinnen, kindhuwelijk) gaan er aan voorbij dat miljoenen moslims juist leven met een heel geïdealiseerd beeld van hun profeet, één die vredelievend is en vol van vergevingsgezindheid. Alleen al vanuit dit romantische beeld is het zeer onwaarschijnlijk dat de meerderheid der moslims vandaag de dag te motiveren zou zijn voor een gewapende jihad, want velen leven (terecht of niet) met de overtuiging dat er een ‘kleinere’ en een ‘grotere’ jihad bestaat, waarbij de laatste een spirituele interpretatie van het begrip inhoudt, wat zich vertaald als ‘spirituele inspanning’.

8.Zie het grote plaatje en besef dat voor een hervorming van de islam de politiek-economische verhoudingen in de wereld zich drastisch zullen moeten wijzigen. Toen het Syrische volk in opstand kwam tegen dictator Assad, die vele van zijn landgenoten heeft laten vermoorden, deed het westen niets om te helpen, omdat ze bang waren voor de reactie van Poetin (die we weer nodig hebben voor Russisch aardgas), omdat de Russen al lange tijd goede betrekkingen hadden met de dictatuur. Iets waar de Amerikanen ook niet vies van waren met diverse diplomatieke reizen richting Syrië door de jaren heen. Dictator Saddam Hoessein kocht jaren lang op grote schaal wapens uit het westen (ook chemische stoffen waar hij Koerden mee kon vergassen), die naar verwachting vooral ingezet zouden worden tegen het Iran van Khomeini. Tot ieders verrassing viel hij opeens Koeweit binnen en bedreigde daarmee de westerse oliebelangen en toen vond het westen het tijd worden om het Irakese volk ‘te bevrijden’, maar pas bij de Tweede Golfoorlog, want in eerste instantie lieten ze hem om pragmatische redenen zitten na de bevrijding van Koeweit. Dat had als onmiddellijk gevolg dat de Irakese oppositie die Saddam wilde verwijderen met steun van Amerika er alleen voor kwam te staan en rustig kon worden afgeslacht door deze ‘stabiele’ seculiere leider. Het vervolg van dit verhaal kennen de meeste mensen wel; de uiteindelijke verwijdering van Saddam Hoessein wat een machtsvacuüm creëerde waar IS in kon stappen, om vervolgens het hele Midden Oosten in brand te zetten, een gigantische vluchtelingenstroom richting Europa en het afreizen van geradicaliseerde moslimjongeren vanuit Europa richting het oorlogsgebied.

9. We zijn niet in oorlog met de islam, maar een deel van de moslimwereld is wel in oorlog met ons, in letterlijke of ideologische zin. Westerse waarden hebben concreet gezien in het Midden Oosten vaak meer in het voordeel gewerkt van het westen, dan van de moslims. Voor een deel is daar de achterstand vanuit het geloof zelf debet aan, dat het niveau van middeleeuws denken in veel opzichten nog niet is ontstegen, maar voor een belangrijk deel is het volgens islamkenner Bernard Lewis ook de onbetrouwbaarheid en het opportunisme van met name Amerika geweest, die er voor gezorgd heeft dat veel moslims niet langer openstaan voor ‘vrijheid en democratie’, omdat dit zo vaak holle kreten zijn gebleken.

’Uit de gebeurtenissen werden twee lessen getrokken. De eerste les was dat de Amerikanen er niet voor terugdeinsden door middel van geweld en samenzweringen in het Midden Oosten marionettenregeringen te installeren of weer in het zadel te helpen. De tweede les was dat zij geen betrouwbare beschermheren waren als deze marionetten door hun eigen bevolking aangevallen werden; in dat geval lieten de Amerikanen hun marionet gewoon vallen. De eerste les riep haat op, de tweede minachting: een gevaarlijke combinatie.’(3)

Een recent voorbeeld van deze mentaliteit zagen we nog niet zo lang geleden in onze eigen politiek, toen Halbe Zijlstra (VVD) zijn Midden Oosten-strategie naar voren bracht:'Als er een stabiel regime zit, moet je dat koesteren en proberen door middel van geleidelijkheid de situatie te verbeteren voor de bewoners.’ Alsof we daar niet een kleine veertig jaar te laat mee zijn, nu de strijders van IS en al-Qaida ondertussen voor eigen rechter zijn gaan spelen en we in Europa en Amerika zelf het effect mogen ervaren van zoveel jaar politieke stompzinnigheid en eigenbelang. Men heeft in het westen al die tijd geweten dat alleen de bovenlaag van de islamitische landen hoogwaardig westers onderwijs genoot aan universiteiten in Europa en de Verenigde Staten en dat de meesten van hen deel waren van een regime dat de eigen bevolking, dat enkel lagere Koranschool had genoten, met harde middelen eronder hield. Het was logischerwijs wachten op het moment dat het kruitvat zou ontbranden en dat is nu gebeurd. Landen als Tunesië met een redelijk deel van de bevolking dat hoger opgeleid is laten zien dat het in principe mogelijk is voor moslimlanden om te moderniseren en te democratiseren, maar de overlevingskansen voor deze jonge democratie zijn helaas klein in zo’n instabiele regio en daar heeft het westen ook schuld aan.

Sven Snijer

(*)Er zijn veel lezers die niet begrijpen waarom ik me keer tegen een identificatie met de joods-christelijke wortels als grondslag van onze moderne vrijheid en zelfbeschikking. Ter illustratie van mijn visie, hieronder de opvatting van een protestantse theoloog Ernst Troeltsch:

“De opvatting die Troeltsch heeft van de grens tussen de middeleeuwen en de moderne tijd is een herziening van de geschiedenis: in plaats van de moderniteit te laten beginnen met de opkomst van het protestantisme, beargumenteert Troetsch dat het vroege protestantse geloof gezien moet worden als een continuering van de middeleeuwen. De moderne tijd begint veel later volgens hem – het was in de zeventiende eeuw dat de moderne tijd begon. De Renaissance in Italië – alsook de wetenschappelijke revolutie- plantten het zaad voor het arriveren van de moderne tijd en het protestantisme vertraagde dit proces eerder dan dat ze het aankondigde. Protestantisme zegt Troeltsch, was in de eerste plaats een modificatie van het katholicisme.”

De hedendaagse historicus Jonathan Israel zal het met deze visie volkomen eens zijn, want ook hij betoogt dat de moderniteit pas begint bij Spinoza en de radicale Verlichting. Het is werkelijk onbestaanbaar dat mensen vandaag de dag denken dat ‘vrijheid van meningsuiting’ en democratie van het christendom afkomstig zijn, aangezien de democratie en de godsdienstige twijfel reeds opkwamen in het oude Griekenland, eeuwen voordat Jezus het levenslicht zag. En niet toevallig begon daar ook de wetenschap met filosofen als Pythagoras en Aristoteles. Voor een deel is de onwetendheid op dit gebied te danken aan populaire en tendentieuze geschiedschrijving vanuit een pro-christelijke instelling, door mensen als Siedentop en Rodney Stark, maar vaak is het gewoon gemakzucht en een uiting van vernieuwd nationalisme, van mensen die zoeken naar een identiteit, omdat ze niet voldoende bekend zijn met hun eigen geschiedenis.  

(1)De crisis van de islam, Bernard Lewis https://www.bol.com/nl/p/de-crisis-van-de-islam/1001004001837288/

(2)De nieuwe Arabische mens, Anton Wessels http://www.mullerbook.nl/schrijver.php?schrijverId=2249

(3)De crisis van de islam, Bernard Lewis https://www.bol.com/nl/p/de-crisis-van-de-islam/1001004001837288/

(4) De omgekeerde logica van Halbe Zijlstra http://svensnijer-essays.blogspot.nl/2015/03/de-omgekeerde-logica-van-halbe-zijlstra.html