zaterdag 14 november 2015

Het linkse Palestina-excuus



Marijnissen is tegenwoordig zo sportief om toe te geven dat typetjes als Stalin en Mao, van wiens leven en leer zijn partij de SP is afgeleid, geen idealistische hervormers waren maar moordenaars en dictators, maar toegeven dat het terroristisch geweld in Parijs iets met de islam te maken heeft gaat hem een stuk moeilijker af. Als een echte linkse roeptoeter legt hij het verband tussen de 127 doden en 180 gewonden met de Palestina-kwestie, de eeuwige bliksemafleider voor links die voorkomt dat ze ideologisch-religieus een verband moeten leggen tussen het geweld en de islam. Want dat is gezien de obsessie van links met sociaal-economische redenen voor conflicten en narigheid in de wereld haast ondoenlijk en zo pijnlijk vanuit menselijk standpunt.

De weigering van politieke leiders

Iedereen schiet in dezelfde kramp. De meerderheid van de moslims is niet gewelddadig, dus dan kan het met het geloof niets te maken hebben. Een erg simplistische redenering die op termijn juist de goedwillende geïntegreerde moslims zal gaan opbreken, omdat het oprukkende islamfundamentalisme uiteindelijk met de gehele islam geassocieerd zal worden. De weigering van de politieke leiders om het verband te leggen tussen religie en geweld -Rutte deed het weer met zijn verklaring ‘met IS in oorlog’ te zijn, maar ‘niet met de islam’- is een goedbedoelde poging om de vredelievende moslims in bescherming te nemen (en een signaal naar islamitische bondgenoten in het Midden Oosten die we nodig hebben voor de olie en als strategische partner) maar doet ze uiteindelijk alleen maar schade.

De kweekvijver voor terrorisme is de politieke islam, die islamisme genoemd wordt door de filosoof Bassam Tibi. Het islamisme is niet gelijk aan de traditionele islam, maar heeft verschillende aspecten ervan in een modern jasje gestoken en verabsoluteerd tot een politiek systeem, een religieuze wereldorde die diametraal staat tegenover democratie, mensenrechten, secularisme en pluriformiteit. Deze stroming die haar oorsprong heeft in de Islamitische Broederschap opgericht in Egypte in 1928 is uitgesproken antiwesters en antisemitisch en streeft naar wereldheerschappij van de islam als politieke wereldorde, met een door de staat opgelegd islamitisch recht. Er is geen enkele reden om aan te nemen dat dit ooit zou kunnen slagen, maar het is een gedachtegoed dat verspreid wordt in het Midden Oosten en onder moslimmigranten in Europa en de VS om de seculiere regeringen en hun democratische beginselen te ondermijnen. Het doel van de islamisten is niet zoals veel regeringsleiders zeggen om ons bang te maken, maar om gematigde moslims in verwarring te brengen. Hun macht te tonen en gelijktijdig hun ideeën uit te dragen onder jonge moslims in het westen.

Aanval op het secularisme

De aanslagen in het westen zijn niet de primaire doelstelling van de islamisten en hun gewelddadige broeders de jihadisten, maar de langzame religieuze hersenspoeling van gewone moslims. Zij moeten gaan geloven dat de ware islam de puriteinse islam is, die vrijgemaakt van westerse (lees joodse) invloeden de ‘islamitische oplossing’ is voor alle moslims wereldwijd. De glorietijd van weleer, toen de islam de wereld domineerde kan weer terugkeren als moslims maar bereid zijn om tot inkeer te komen en weer echt islamitische waarden na te streven en afstand te doen van westers denken. 

Ze zorgen in hoge mate voor een belemmering van de integratie van moslims in Europa en doen daarmee meer kwaad dan met gruwelijke aanslagen, want die zijn enkel een gevolg. Hun grootste succes is als ze jonge moslims in Europa kunnen opzetten tegen de seculiere orde en de democratische rechtsstaat. Aanslagen hebben vaak een directe oorzaak, zoals die van gisteren in Parijs. Door de aanhoudende bombardementen tegen IS komt de terreurbeweging in het nauw en een paar aanslagen in Europa zouden de publieke opinie daar kunnen keren, zodat Europese regeringen zich met hun strijdkrachten terugtrekken uit de regio.  

Maar de echte doelstelling van het islamisme is niet om de westerse samenlevingen te ontregelen met terreuraanslagen, maar om de democratieën daar van binnenuit op te vreten door de islam en islamitische waarden te presenteren als superieur aan westerse ideeën, die slechts menselijke uitvindingen zijn tegenover het goddelijke woord van Allah. Dat is de echte strijd die we moeten voeren, het terugdringen van antidemocratische elementen die zich onder ons bevinden. Als er geen scherp onderscheid wordt gemaakt tussen de gewone traditionele moslims en de islamisten die antiwesters zijn in hun denkwijze, maar niet altijd in gedrag, omdat de democratie mag dienen als dekmantel voor een verborgen islamistische agenda voor Europa, dan zal het grote publiek het op zeker moment zo spuugzat worden dat bij elke volgende aanslag het verband met de islam wordt ontkend, dat ze zich tegen alle moslims als groep zullen keren. En dan hebben de politieke leiders pas echt een probleem.

Sven Snijer