Net zoals de Decentralisatie van de jeugdzorg in 2015
het universeel geneesmiddel zou worden voor alle problemen die ouders, kinderen en
professionals ervoeren (een sociale omwenteling die na vijf jaar volkomen
mislukt blijkt te zijn, want er moet alleen maar geld bij) wordt nu GIRFEC aan
gemeenten aangeboden als alomvattende oplossing voor wat er mis blijft gaan in
de jeugdhulp. De toverformule is nu niet ‘preventie’, maar het ‘creëren van
kansen’. Dat moet verhullen dat we grotendeels te maken hebben met
risico-taxatie, waar het NJI door de jaren heen goed aan verdiend heeft. Laten
we een stukje tekst erbij halen van het NJI uit 2017 geheten “Veiligheid en
risico’s inschatten: wat helpt?”
“Geen kindsignalen? Toch een reden
om in actie te komen!”
"Een veel gehoorde uitspraak is dat
‘er geen kindsignalen zijn’, met de bijbehorende conclusie dat er niets aan de
hand is en geen hulp hoeft te komen. Dit is een misvatting. Een kind kan het
goed doen of goed lijken te doen, terwijl de situatie in het gezin onveilig is
en de risico’s op kindermishandeling groot zijn.”
Dit weerspreekt volledig de nadruk op ‘positieve indicatoren’ van het nu gepromote GIRFEC,
wants zelfs als er schijnbaar niets aan de hand is, kan er toch wat aan de hand
zijn. Hoe tegenstrijdig wil je het hebben? Met veel blijheid en positivisme
wordt benadrukt dat kinderen zich op acht gebieden mogen ontwikkelen en kansen
zullen krijgen (Kansencirkel), maar hetzelfde NJI waarschuwt dat positieve signalen bij het
kind geen enkele betekenis hoeven te hebben! Het kan zwaar mishandeld worden.
Het lijkt precies op een jeugdzorgcasus van zo’n tien jaar terug, waarbij de
Raad voor de Kinderbescherming bij een zielsgelukkig en zich goed ontwikkelend
kind in een rapport wist te vermelden dat het kind ‘een verschrikkelijk geheim’
met zich mee moest dragen…
Toename suïcide onder jeugdigen in Schotland
Een heikel punt in de verklaring van het NJI is dat de
GIRFEC studiereizen werden georganiseerd “mede vanwege de aanzienlijke
daling in jeugdhulp- en suïcidecijfers in Schotland”, terwijl de laatste
cijfers uit Schotland juist laten zien dat het aantal zelfmoorden onder
jongeren daar enorm is toegenomen! Er is een stijging van maar liefst 50% in de
leeftijdsgroep van 15-25 jaar. Deze ontstellende cijfers hebben in Schotland
geleid tot een noodkreet richting de geestelijke gezondheidszorg. Het blijkt
dat jongeren de meeste kans hebben door suïcide om het leven te komen in
gebieden waar veel armoede heerst (bij arme mensen is de kans op zelfmoord
zelfs drie maal hoger dan bij rijke mensen). Het blijkt helemaal niets met opvoeding
te maken te hebben, maar alles met de sociaal-economische situatie.
Youth suicides in Scotland
rise 50% in a year as mental health crisis grows
De ‘Named Person’ en Girfec
Het NJI probeert in haar verklaring bij de kritiek op
GIRFEC de Nederlandse interesse in het systeem minder bedreigend voor te
stellen dan waar ouders in Schotland zich zorgen over maakten. Vooral de
laatste zin beoogt dit: “Voor zover bekend bij het NJI wordt het ‘element’ van de Named
Person in Nederland nergens in de praktijk toegepast.” Zie de tekst
hieronder, die bestaat uit een gedeelte over overheidsbemoeienis en een
gedeelte over de ‘Named Person’:
“Wat
ontlokt discussie?”
“Niet
iedereen is enthousiast over GIRFEC of elementen ervan. De hoofdpunten uit de
kritische geluiden zijn:
Het is een
sterke bemoeienis van de Schotse overheid met het opgroeien en opvoeden van de
jeugd. Die overheid is immers een nadrukkelijk aanwezige partij in zowel de
vaststelling van het gedachtegoed als de uitwerking. Dat staat op gespannen
voet met de vrijheid waarin ouders kun kinderen mogen opgroeien.
De ‘named
person’ (belangrijkste contactpersoon voor ondersteuning) kan in principe een
invloedrijke rol vervullen – en ondersteuning organiseren - ook als de ouders
of de jeugdige dat niet vragen. Dit element in de Schotse wetgeving is
inmiddels komen te vervallen. Voor zover bekend bij NJi wordt het element van
de ‘named person’ in Nederland nergens in de praktijk toegepast.”
https://www.nji.nl/nl/Kennis/Dossier/Verbinding-onderwijs-en-jeugdhulp/GIRFEC-Getting-it-right-for-every-child
Named Person
Er
wordt hier gesuggereerd dat de ‘Named Person’ helemaal niet zo belangrijk is
voor GIRFEC als geheel, onder andere door de NP tot een ‘element’ te reduceren,
maar in een NJI folder van maart 2019 “Verrassend Passend” lezen we iets heel
anders:
“In de wereld volgens Girfec heeft
elk kind een named person, iemand bij wie het in eerste instantie terecht kan,
op alle key moments in een kinderleven. “En altijd vanuit de behoefte van het
kind”, zegt Bischof. “Als een kind een ondersteuningsbehoefte heeft, wordt een
lead professional ingeschakeld.”
Staatsopvoeding komt eraan
Onderstaand tekst is afkomstig van Graham Grant,
journalist van de Scottish Daily Mail: https://medium.com/@graham.grant/grotesque-intrusion-into-family-life-was-doomed-9e41dbd1bf2b
“Training
voor toekomstige Named Persons omvat de praktische kennis van de 221
risico-indicatoren en de 308 welzijns-indicatoren. Deze bevatten vragen over
bijvoorbeeld; of een kind ‘veel glimlacht’.
Leraren
moesten de opdracht krijgen om de staatsvoogd te vertellen of een leerling hen
in vertrouwen had genomen over een abortus, in plaats van de informatie aan de
ouders door te geven.
In een
reeks workshops werden kinderen vanaf vijf jaar aangemoedigd om zichzelf als
‘planten’ te beschouwen, met de ‘Named Person’ als ‘hoofdtuiniers’, in een
sfeer van het soort hersenspoeling dat wordt gevonden in totalitaire staten.
Staatsvoogden
zouden in hun streven naar naleving van ‘welzijnsindicatoren’ toegang kunnen
vragen tot vertrouwelijke en gevoelige medische dossiers.“
“Meer dan 600 taxichauffeurs in de
buitengebieden [in Schotland] die jongeren naar school brengen, kregen de
opdracht om informatie over hun welzijn door te geven.”
Ouders worden niet betrokken
Het NJI probeert ondertussen haar handen te wassen in
onschuld door te benadrukken dat zij slechts “een onafhankelijk
kenniscentrum is dat actuele kennis over jeugd, vakmanschap en de organisatie
van het jeugdveld verzamelt, verrijkt, duidt en deelt”. Hierbij worden
echter geen ouders betrokken, want het blijft bij onderonsjes tussen
professionals die bepalen wat de ‘belangrijke waarden’ zijn die kinderen moeten
worden bijgebracht, met of zonder betrokkenheid van ouders. Met die ouders
wordt pas gesproken over hun kind in een specifieke casus als de hele GIRFEC al
is geïmplementeerd binnen het schoolsysteem. Omdat de ‘Named Person’ nu
definitief is afgeserveerd, wordt aan ouders gevraagd vrijwillig mee te werken
aan GIRFEC, zonder ze te vertellen dat ze daarmee meewerken aan
risico-profilering en datamining. (1)
“Zoeken naar huiselijk geweld en geldproblemen”
Een belangrijk punt van kritiek op de discussie rond GIRFEC
en de ‘Named Person’ komt van senior lecturer sociologie en criminologie
van de Abertay Universiteit, Dr. Stuart Waiton, die het zorgelijk vindt dat er
in Schotland een publiek debat plaats vond in de media over de ‘Named Person’,
terwijl zeer weinig mensen of ouders er nog van gehoord hadden. (2) In het
bijzonder gaat hij in op het feit dat er een merkwaardige tegenstelling bestaat
tussen de moeite die sommige buurtopbouwwerkers, zoals Nicky MacCrimmon hadden
met aan het publiek duidelijk maken wat een ‘Named Person is en de
onduidelijkheid aan de kant van de overheid die het systeem implementeerde, die
sprak van ‘praktische kennis’ (van risico-indicatoren en welzijnsindicatoren)
waarmee de ‘Named Person’ te werk zou gaan. Het feit dat deze praktische kennis
en vaardigheden toch helder en duidelijk uit te leggen zouden moeten zijn aan
de burgers door de professionals, maakte het voortslepen van de publieke
discussie over het onderwerp zeer verwarrend. Waiton noemt de oorzaak waarom de
discussie zo lang bleef doorgaan en waarom ze zo frustrerend werkte voor ouders
en professionals:
”Waar Nicky
MacCrimmon vooral tegen lijkt te protesteren is het feit dat veel van deze
artikelen kritisch zijn over de ‘Named Person’, zonder dat hij simpelweg het
overheids- en professionele standpunt weergeeft. Net als in een aantal andere
artikelen die de ‘Named Person’ verdedigen, geeft Nicky’s artikel eenvoudigweg
tegenstrijdige standpunten in plaats van de specifieke zorgen te adresseren die
zijn gerezen, of te proberen moeilijke vragen te beantwoorden omtrent
wetgeving.”
“Nicky
zegt: ‘Het is belangrijk op te merken dat de grote meerderheid van de kinderen
geen contact zal hebben met hun ‘Named Person’ in de hoedanigheid van ‘Named Person’.
Dit is niet waar. Ieder kind krijgt vanaf de geboorte, in het eerste jaar acht
keer huisbezoek van een medewerker van het consultatiebureau die optreedt als
de ‘Named Person’ van het kind.”
“Zij krijgen een brede opdracht mee, waarin van ze wordt verwacht te zoeken
naar huiselijk geweld en geldproblemen en ze streven ernaar dat we ‘gezonde
gezinnen’ hebben met ‘gezonde ouders’ als deel van hun proactieve ‘gezondheid
scheppende’ benadering.”
Zie ook de oorspronkelijke bedoeling van de Ouder en Kindadviseur in
Amsterdam, die twee weken na de geboorte langs zou komen; Koersbesluit “Om het
kind”
“Alle jonge
ouders krijgen te maken met de ouder- en kindadviseurs. Zij zullen in de regel
voor het eerst met de ouder- en kindadviseur kennis maken tijdens een
huisbezoek twee weken na de geboorte van het kind. ook in de jaren daarna
zullen zij de ouder- en kindadviseur regelmatig voor een persoonlijk consult
zien. Dit is op zich niet anders dan het nu gaat vanuit de jeugdgezondheidszorg.
Verschil is dat deze ouder- en kindadviseur veel meer mogelijkheden heeft om
ook daadwerkelijk zelf iets te doen wanneer er problemen in het opvoeden en
opgroeien van het kind gesignaleerd worden.”
“Waar het
werk van de consultatiebureauverpleegkundige nu nog geregeerd wordt door het
draaien van spreekuren en het screening van kinderen (en ouders) op risico’s,
zal de ouder- en kindadviseur straks meer tijd hebben om naar de ouder te
luisteren en deze te helpen bij het (zelf) vinden van oplossingen binnen hun
netwerk. Ouders gaan dit merken. Zij zullen ook merken dat de ouder- en
kindadviseur er meer op uit trekt, bij hen thuis komt, maar ook op het
kinderdagverblijf of voorschool te vinden is. En zo hun netwerk ook meer echt
kent. Op deze manier gaat de ouder- en kindadviseur oplossingen ‘zien’ die
eerder niet in beeld waren.”- blz 85
De verwarring bij professionals
In het resterende deel van het artikel komt Waiton op
het onderliggende probleem, de filosofische misvatting die systemen als GIRFEC,
ACE’s, of de ideologie van de Transitie en de Sociale Wijkteams doet ontstaan.
Hij bekritiseert Nicky MacCrimmon die symbool staat voor de hele
jeugdzorgindustrie en haar denkwijze, inclusief de overheid die met alle geweld
‘achter de voordeur’ wil komen. Volgens voorstanders van de ‘Named Person’
zouden de tegenstanders ‘libertarische fantasieën hebben over het opvoeden van
hun kinderen in volstrekte isolatie’. De grandioze denkfout van veel
jeugdzorgwerkers is het idee dat het beschermen van de gezinsprivacy gelijk
staat aan het verwerpen of zich afkeren van de samenleving. Terwijl het gezin en de samenleving
volgens Waiton juist complementair zijn.
“Nicky
contrasteert wat hij ziet als een ‘libertarische fantasie’ met de werkelijkheid
zoals hij die ziet, die van de maatschappelijke noodzaak van de gebruikmaking
van politie, sociale en gezondheidsdiensten. Daar zit een zekere waarheid in,
maar hij schijnt de staat, dat wil hier zeggen de betaalde professionals, te
verwarren met de samenleving. Hier wordt het idee van een samenleving
miraculeus getransformeerd en blijven we over met niets anders dan betaalde
professionals die contact aangaan met individuen.”
Pas op voor de Kansencirkel
Hier raakt Waiton naar mijn idee de kern van de
preventie-zucht en de wortel van de sociale dictatuur; de verwarring van de
staat met de samenleving. Alles wat ons door de staat wordt opgedrongen onder
het mom van ‘eigen kracht’, ‘dichter bij het gezin’ of het ‘kind centraal
stellen’ is een leugen, want als de overheid daar werkelijk goede
bedoelingen mee had zou een systeem als GIRFEC en de ‘Named Person’ niet zo
stiekem onder de radar onze samenleving in worden geschoven alsof het helemaal
niets meer om het lijf had dan kinderen gelukkig te maken. Ze hebben duidelijk
iets te verbergen en de langdurige discussie die over de ‘Named Person’ werd
gevoerd in Schotland was daar het zoveelste bewijs van. GIRFEC is verregaande
staatsbemoeienis met het privéleven van mensen en gaat dus wel een stap verder
dan het promoten van een opvoedcursus of een pedagogische theorie. GIRFEC zal
verstrekkende gevolgen hebben voor het gezins- en familieleven zonder dat
ouders zelfs maar op de hoogte worden gebracht van de mogelijke implicaties van
de zo positief klinkende Kansencirkel. (3) Het is feitelijk een
mishandeling-signaleringscirkel, die ook nog eens normatief ingrijpt in het
gezinsleven door een vanuit de overheid gedicteerd waardestelsel te
implementeren in het leven van kinderen, achter de rug om van ouders.
Adoptiedeskundige Tj.W. Strubbe: “Waar
ook geen rekening mee gehouden werd zijn de enorm schadelijke gevolgen van
valse positieven als contra-indicatie waar de 'jeugdzorg' (dat is geen
gezondheidszorg, maar jeugdbescherming met drang- en dwangzorg, dwingend,
dreigend, chanterend!) met het kind er vandoor gaat, het kind wegplaatst van
één of beide ouders zonder diagnostiek, zonder vooraf juiste en vooral brede voorlichting
te verstrekken, zodat ouders een mentale keuze kunnen maken, waar geen drang
bij nodig is.”
Al
jaren ervaren ouders in Nederland dat het jeugdzorgsysteem niet de zorg biedt
die kinderen nodig hebben, omdat de ‘broodverdieners’ van de Gecertificeerde
Instelling of de Raad voor de Kinderbescherming het kind bewust of onbewust
toetsten op risico-indicatoren en altijd het idee hebben dat het kind op de
eerste plaats tegen de eigen ouders moet worden beschermd, voordat er aan
andere oorzaken van problemen kan worden gedacht. Het idee dat een goed functionerend familiesysteem een toegevoegde waarde
heeft voor het leven van het kind is veel van deze mensen volkomen vreemd. Zij
delen de wereld in, in professionals en niet-professionals en menen dat de eerste
groep de samenleving vertegenwoordigt, terwijl de laatste groep dient als
achtergronddecor bij het uitvoeren van hun heilige missie. Ben je geen deel van
de ‘ketenpartners’, dan ben je feitelijk niemand.
Sven Snijer
NB:
Op 29 oktober zal er een rechtszaak worden gevoerd tegen de Staat, tegen het
systeem bekend als SyRI. Indien deze rechtszaak wordt gewonnen is de kans groot
dat ook GIRFEC en de Kansencirkel verboden worden. Er worden immers
risicoprofielen gemaakt van kinderen zonder dat daar van tevoren aanleiding een
aanleiding voor bestaat.
‘Met
technieken van inlichtingendiensten – zoals datamining en
patroonherkenning – wordt de handel en wandel van burgers gevolgd en
geanalyseerd, en worden er risicoprofielen van burgers gemaakt. SyRI is
vergelijkbaar met het profileren van potentiële criminelen. In principe is
iedereen bij voorbaat verdacht.’
Rechtszaak
tegen de Staat
- 29 oktober 2019 https://bijvoorbaatverdacht.nl/wat-is-syri/
Lees
hier Deel 1 van "GIRFEC - Jeugdzorg infiltreert het onderwijs"
Voetnoten:
Exploring
Scottish child welfare policy in a neoliberal context http://researchonline.gcu.ac.uk/portal/files/26623243/Crafting_the_Society_of_Control.pdf
(3)The
Wheel of Well-being https://no2np.org/anyone-actually-know-wellbeing-means/:
‘Welzijn’
is zeer subjectief. De Scottish Parent Teacher Council
waarschuwde dat er mogelijk onenigheid kan zijn tussen Named Persons en ouders
over wat het beste is voor een kind. Ook al heet het dat er ‘gelijkwaardig
gecommuniceerd’ zou worden. Er komt een beslissing en die mag de Staatsvoogd
nemen (in Nederland de jeugdbescherming).
Update 5 december 2019:
Update 5 december 2019:
GIRFEC in Nederland: het kind als bron van datamining