donderdag 20 december 2018

Het ‘ondraaglijke lot’ van Naema Tahir

Wie de huil-column van Naema Tahir gisteren in Trouw over de Nederlandse taal wil gaan lezen (1), doet er goed aan een uurtje van tevoren enkele tranquilizers te slikken om de ergste emotionele reacties wat te dempen. Ik wordt niet gauw boos op vrouwtjes met een lief gezichtje, maar deze kon ik wel door het beeldscherm heen trekken. Wat een treurig voorbeeld van het zelf opgeplakte slachtofferschap onder allochtonen! Even een paar zinnen om een indruk te krijgen van het onoverkomelijke probleem om de Nederlandse taal machtig te worden: “Het is het lot van ons allochtonen. Wij blijven maar fouten maken.” “Als ervaringsdeskundige weet ik: het gaat niet meer lukken om het ooit nog onder de knie te krijgen.” “En hoeveel uur in de week ik zwoeg op mijn teksten (…) Wat een tijdverspilling! Wat een discriminatie!” Het is volgens deze columniste ‘discriminatie’ dat de autochtone Nederlanders (sorry, Nederlanders zonder een migratieachtergrond) niet bereid zijn hun eigen taal aan te passen aan het niveau van die migranten die er niet in slagen het vloeiend te spreken of te schrijven. Niet alleen demonstreert mevrouw hiermee haar eigen onkunde, maar suggereert in haar column tegelijk dat iedere allochtoon hetzelfde probleem heeft.

Knieval voor de middelmaat
  
Terecht reageert Wierd Duk op Twitter dat hij veel Marokkanen en Turken kent die perfect Nederlands praten (moet eigenlijk zijn ‘spreken’, sorry Wierd, maar hiermee bevestig je bijna de strekking van haar stuk) en dat de zieligheid van Naema Tahir zonder reden wordt gegeneraliseerd. Ze discrimineert niet alleen haar eigen groep door het ‘lot’ aan te wijzen als reden waarom het haar (en dus ook alle anderen) niet wil lukken, maar legt de schuld naast de voorbeschikking door het lot ook bij de mensen die met de Nederlandse taal zijn opgegroeid. Waarom zijn zij niet bereid om de drempel voor de zoveelste keer te verlagen, zodat ook de minder begaafden en minder gemotiveerden makkelijk mee kunnen komen? Alsof we in Nederland al niet continu een knieval doen voor de middelmaat. We hebben ons hele onderwijssysteem naar de verdommenis geholpen met de eindeloze herkansingen en inhaalmogelijkheden voor studenten met een minder dan gemiddelde intelligentie, dan wel werklust. Volgens mij hebben we wel genoeg genivelleerd op het intellectuele en culturele vlak en wordt het eerder tijd om de lat hoger te leggen, dan voor de zoveelste keer tegemoet te komen aan de klagers en de beroepsslachtoffers. “No pain, no gain”, zeggen ze in het land waar inspanning nog wel gewaardeerd wordt.

Jip-en-janneketaal 

Het heeft namelijk niet veel waarde om een ‘tien’ voor Nederlands te halen op het VWO als elke basisschoolleerling dat niveau straks ook kan halen, omdat we het zo gemakkelijk hebben gemaakt. Veel boeken van intelligente schrijvers zouden hun aantrekkingskracht verliezen als ze niet meer uitkomen boven het niveau van de gebruiksaanwijzing voor de nieuwe wasmachine. Begrijpelijk Nederlands is niet per definitie aantrekkelijk Nederlands en daarbij is het principieel verkeerd om het taalniveau aan te passen aan een steeds lager zakkend gemiddelde. Wat voor verheffing biedt het onderwijs dan nog? Het is al heel lang gebruikelijk dat kranten hun zinnen niet te lang maken, zodat de mensen met een wat kortere aandachtsspanne het ook kunnen volgen. En er werd in een recent verleden geopperd dat ministers wat vaker ingewikkelde politieke problemen in ‘jip-en-janneketaal’ moesten uitleggen. Dat was bedoeld om de kloof tussen de politiek en de burger te verkleinen, maar het resultaat was dat de burgers niet slimmer werden, terwijl de politici wel steeds dommer en ongeloofwaardiger overkwamen. Hoog tijd dus voor een omgekeerde beweging. Wie mee wil tellen moet zijn/haar best maar doen om een bepaald niveau te halen en anders een leuke hobby gaan zoeken die niets met het publieke debat te maken heeft. Als idealiter het kabinetsbeleid gebaseerd is op wetenschappelijke onderzoeksrapporten (hoewel die vaak onderin een laatje op het ministerie verdwijnen als het niet in de plannen past die hoe-dan-ook moeten worden doorgedrukt) dan wil je als betrokken burger toch niet zo dom zijn dat je die rapporten niet kunt lezen? En zeker niet met een stuntelige brief vol taalfouten erop reageren, want je taalniveau bepaalt in veel gevallen hoe serieus ze je nemen. Als je daarvoor iets langer in je groene boekje moet studeren als allochtoon, dan is dat maar zo.

Sven Snijer


Update: Naema Tahir’s uitleg maakt het er niet beter op 

Wat sommigen al vermoedden, dat de column van Naema Tahir gisteren in Trouw mogelijk grappig bedoeld zou zijn, blijkt volgens de columniste inderdaad het geval. Ze verklaarde in “De wereld vandaag” op radio 1 dat het versimpelen van de Nederlandse taal -in concreto het afschaffen van het woord ‘het’- absoluut ironisch bedoeld was. Haar bedoeling met het stuk: “Ik wil voor iedereen nog eens benadrukken hoe moeilijk het leren van een vreemde taal kan zijn.” Ja, en? Je kunt ook nog eens benadrukken hoe ingewikkeld quantum-mechanica is of rakettechnologie. Dat moeten mensen beslist niet onderschatten, dus kom je als gewone burger zo’n overspannen student tegen….leef je dan eens in! Opnieuw begint Naema tijdens het interview generaliserend over ‘de tragiek van de migrant’ als ze eigenlijk vooral zichzelf bedoelt. Ze wil het zo graag goed doen in gesprek met autochtone Nederlanders, omdat ze niet de indruk wil wekken dat ze ‘niet genoeg haar best heeft gedaan’ als ze eens een woordje verkeerd zegt. En daar voegt ze nuancerend aan toe dat de meeste Nederlanders ‘ontroerend’ reageren als het soms niet helemaal wil lukken, dus waar was de ironie in haar column dan eigenlijk voor bedoeld, vraag ik me af. Om anderen besef bij te brengen van iets waar niemand een probleem van maakt?

(1) https://www.trouw.nl/samenleving/schrap-het-uit-onze-taal-dat-is-goed-voor-de-integratie~ac961ed6/  







zaterdag 24 november 2018

De wonderkinderen van Hugo


Wie misselijk wordt bij het zien van filmpjes van Noord Koreaanse kinderen die worden ingezet om de lof te zingen van de ‘grote leider’ die verantwoordelijk is voor de economische malaise in dat land, het systematisch schenden van mensenrechten en het aansturen op een nucleaire oorlog, kan maar beter niet de video bekijken (1) waarin minister Hugo de Jonge gehersenspoelde basisschoolkinderen in eigen land voorgeprogrammeerde verhaaltjes laat opdreunen over de noodzaak van meer pleeggezinnen. Nee, minister De Jonge, als je tien of elf jaar bent denk je nog niet na over hoe het komt dat er zo weinig pleeggezinnen zijn. Net zo min als je je op die leeftijd afvraagt waarom de jeugdzorg na vijfentwintig jaar beterschapsbeloften nog steeds zo’n puinhoop is en zelfs de pleeggezinnen die wel beschikbaar zijn regelmatig hun verhaal in de media doen over hoe hinderlijk zij de samenwerking met jeugdzorg dikwijls ervaren. En dat zijn dan pleegouders die écht om kinderen geven. (2)

Recht op een Veilig Thuis

Dat komt nog eens bovenop de ten hemel schreiende machteloosheid en woede van de ouders van wie de kinderen door jeugdzorg zijn afgenomen, vaak zonder feitelijke gronden voor de hypothetische ontwikkelingsbedreiging waar naïeve en incompetente rechters al te makkelijk in meegaan, omdat de dossiers te dik zijn en de financiële middelen voor een echt volwaardige zitting ontoereikend. (3) Niet alleen denken jonge kinderen daar normaal gesproken niet over na -tenzij de voltallige club kids uit de pleegzorg is weggeplukt om in de Tweede Kamer de sector te bejubelen waarin ze zijn ondergebracht- ze vinden het ook moeilijk om te onthouden wat ze ook alweer moesten antwoorden op de vraag van de minister. Estée wist bijvoorbeeld te vertellen dat kinderen “recht hebben op een veilig thuis en veel liefde en niet zomaar bij andere mensen moeten komen, om daar te wonen.” Uh, beste Estée, wat denk je eigenlijk dat pleegouders zijn? Mensen die je kent bij jou uit de buurt? Netwerkplaatsing is nog altijd een luxe voor veel kinderen en bovendien bij echt disfunctionele gezinnen niet bepaald een aanrader, want daar is de transgenerationele problematiek vaak in de hele familiebreedte te vinden. Dat is ook de reden waarom Eigen Kracht vaak zo’n nutteloos instrument is; mensen die een normaal netwerk van vrienden en familie hebben behoren in de meeste gevallen helemaal niet als risico-gezin te worden aangemerkt middels subjectieve beschuldigingen en niet bewezen vermoedens van Veilig Thuis, jeugdbescherming of de Raad. (4)

Week van de Kindermishandeling

Na wat gemeenplaatsen te hebben behandeld als de 119.000 mishandelde kinderen per jaar, cijfers van de Leidse prevalentieonderzoeken van Rien van IJzendoorn die inmiddels door Maartje Schouten onderuit zijn gehaald als zwaar overtrokken (5), werd het kindercongres naar aanleiding van de Week van de Kindermishandeling pas echt eng. Er werd een Nationale raad van kinderen gepresenteerd die “hard had nagedacht over hoe je kindermishandeling zou kunnen herkennen”, waar de kinderen vervolgens een advies over hadden uitgebracht aan de minister! (6) Geniaal. Waarom vragen we ze ook niet meteen na te denken over de Palestina-kwestie, want als deze kinderen weten hoe ze het gestuntel in de jeugdzorg van de afgelopen decennia kunnen rechttrekken, dan hebben we te maken met niets minder dan wonderkinderen! En het is geen toeval dat we juist in Nederland, waar we zo dwepen met lieve, slimme of zielige kindertjes met zo’n kinderparlement op de proppen komen. 



‘Kinderen superieur aan volwassenen’

Het houdt namelijk verband met een grootschalig plan van Universitair docent Jan C.M. Willems om kinderen te emanciperen en politiek te mobiliseren aan de hand van de theorieën van de Poolse pedagoog Janusz Korczak (7) om ze zodoende te vormen tot uitoefenaars van hun burgerrechten om uiteindelijk een hogere morele status te krijgen dan hun ouders, naar de ideeën van de Amerikaanse professor of Law James Dwyer die stelt dat kinderen ‘superieur zijn aan volwassenen’. Wie meer over deze griezelige ideeën wil weten kan diverse PDF-documenten van de Maastrichtse Universitair docent downloaden (8) of anders even wachten tot we op Dark horse straks de totalitaire waanzin netjes voor de lezers hebben samengevat, maar ik kan alvast verklappen dat Jan Willems in hoge mate verantwoordelijk is voor de structuur en werkwijze van de huidige gecertificeerde instellingen, voorheen bekend onder de naam Bureau Jeugdzorg. Hij had een grote vinger in de politieke pap bij het instellen van de zogenaamde RAAK-regio’s waarin kindermishandeling werd uitgebreid met de term ‘emotionele verwaarlozing’ zodat een steeds groter groeiende olievlek van vermoedens van ‘mogelijke kindermishandeling’ de jeugdhulp aan gezinnen voor veel ouders en kinderen tot een ware hel maakten. Het klimaat van meldingshysterie dat zich vanaf de zaak Savanna begon te vormen, dreef in hoge mate op de vaagheid van de talloze signalen van kindermishandeling die onder de nieuwe noemer van ‘verwaarlozing’ geschaard konden worden. En dat tot op de dag van vandaag.




De ouders van vriendjes

Terugkerend bij het braakfilmpje van de minister, mag niet onvermeld blijven dat de kinderen ook hebben nagedacht over het spioneren bij vriendjes en vriendinnetjes thuis om na te gaan of het daar misschien niet ‘pluis’ is, een term die regelrecht van de jeugdzorglobby afkomstig is en regelmatig genoemd werd door de jeugdzorgbewindsvrouw destijds, staatssecretaris Veldhuyzen van Zanten (9). Fijn, dat nu behalve schoonmakers in ziekenhuizen, onderwijzers, badmeesters, consultatiebureaus, sociale wijkteams, mensen van de felicitatiedienst en van de woningbouwvereniging ook de vriendjes en vriendinnetjes van je kinderen gaan controleren of jij als ouder wel goed bij je potje bent. (10) Wat een heerlijke samenleving gaan we tegemoet met z’n allen! Laat ik ook maar eens herhalen dat het deze zelfde minister is die zo met kinderleed begaan is, die helemaal stokdoof is als het gaat om het leed dat gezinnen wordt aangedaan (dus ook kinderen door onterechte uithuisplaatsingen of dreiging ermee) en een dik pakket van 362 dossiers van vereniging Bvikz (11) waarbij het onderzoek door Veilig Thuis volledig mis ging, gewoon weglachte alsof het niets voorstelde.

Ouders waarvan wij er enkele persoonlijk kennen, die voor het leven getraumatiseerd zijn en nooit meer een hulpverlenende instantie zullen vertrouwen. Een minister die zegt dat onterechte meldingen niet bestaan (12) omdat de bestuurder-met-het-bord-voor-zijn-kop niet wil inzien dat ook een melding tegen een gezin waar niets aan de hand is evengoed zeer kwalijke gevolgen kan hebben. Op twitter papegaaide D’66 Kamerlid Vera Bergkamp gisteren nog maar eens voor de zoveelste keer dat er meer forensische expertise moest komen, omdat de huidige screening kindermishandeling volstrekt niet werkt. Een mooie holle kreet als je bedenkt dat er al vanaf 2011 zulke dingen geroepen worden, maar niemand in Den Haag bereid is daar geld voor vrij te maken. Resultaat: steeds meer signaleren van kindermishandeling, op steeds vagere gronden, zonder de broodnodige expertise en met een stap voor stap afbreken van de rechtsbescherming en rechtspositie van ouders onder het jeugdzorgregime. Wat vind jij dat we daaraan moeten doen Estée?

Sven Snijer