donderdag 30 maart 2017

Waarheidsvinding – beterschapbeloften of wetgeving?



Ruim een jaar geleden (november 2015) hebben Jeugdzorg Dark horse en stichting SOS-jeugdzorg voorzichtig banden aangeknoopt met jeugdzorg Amsterdam (JBRA) om een mogelijke samenwerking te verkennen tussen ouderorganisaties en jeugdbeschermers. Na een wat moeizame aanloop en een verandering van de oorspronkelijke doelstelling van een autisme-voorlichtingsfilm voor scholen naar het organiseren van bijeenkomsten tussen ouders en gezinsvoogden kwam er tenslotte een concreet plan op tafel. De gedachte daarbij was dat het mogelijk moest zijn om met ontwikkelde ouders en welwillende gezinsvoogden een gemeenschappelijke grond te vinden over een jeugdzorg die echt in het belang zou handelen van ouders en kinderen. De workshop ‘Allemaal Gekkies?’ werd geboren waarvan de titel aangaf dat niet alle ouders emotionele en pedagogisch onbekwame mensen zijn, maar vaak heel goed weten wat kinderen nodig hebben om veilig en gezond op te groeien. De workshop is tweemaal met succes gegeven(1) en het leek erop dat het landelijk kon worden ingevoerd om overal ouders en jeugdbeschermers nader tot elkaar te brengen. Maar toen werd het opeens stil bij JBRA…

Onderzoeksrechter

Wat was er gebeurd? Dankzij een tweesporenbeleid van Dark horse en SOS-jeugdzorg bleef naast de verbeterde verstandhouding met jeugdzorg ook de kritische houding overeind en werd er inhoudelijk gewerkt aan de mogelijkheid om tot verbeterde wetgeving te komen om de rechtsgang in jeugdzorgzaken transparanter te maken. Samen met het Nederlands Advocaten Comité werd gewerkt aan een plan voor structurele verbetering in het controleren van de rechtmatigheid van het handelen van jeugdzorg bij het opleggen van gedwongen maatregelen. De term ‘onderzoeksrechter’ viel en die kreeg samen met het concept eromheen, dat de nadruk legde op het voldoende horen van ouders, grote bijval van verschillende partijen. Ook de landelijke politiek pikte dit op middels een motie voor het aanstellen van een onderzoeksrechter die op 23 februari 2017 door de Tweede Kamer werd aangenomen. Met JBRA en het LOC was afgesproken om gezamenlijk een regiobijeenkomst te organiseren als voorbereiding op het landelijk congres Waarheidsvinding op 10 november 2017. Dark horse, SOS en JBRA zouden daarbij stevig de handen ineenslaan. Wat toen door Dark horse/SOS onverwacht op tafel werd gelegd - maar nog ruim op tijd voor de regiobijeenkomst- was het concept van de onderzoeksrechter en aanpassing van de wetgeving om jeugdbeschermers hun juridische macht in te perken. Het aanvragen van beschermingsmaatregelen zou zorgvuldiger en grondiger moeten worden getoetst door dit wettelijk te borgen, zoals naar voren gebracht door advocaat Huib Struycken.(2)

'Scheiden van feiten en meningen'

Dit betekende een veel grotere en meer concrete stap richting een eerlijke rechtsgang dan het zuinige ‘scheiden van feiten en meningen in jeugdzorgrapportages’ waar de discussie rondom waarheidsvinding tot dan toe om had gedraaid, zoals in het rapport van de Kinderombudsman “Is de zorg gegrond?”(3). Het signaleren van de problemen in de jeugdzorg en het adviseren hierin is al decennia bezig, maar niemand is in staat om verbeterde zorg of een eerlijkere rechtsgang te garanderen. Dit plan voor een onderzoeksrechter verzette dusdanig de bakens dat beterschapbeloften en convenanten voor een betere werkwijze door jeugdbeschermers er bij voorbaat door in de schaduw werden gesteld. De regels van het spel werden er compleet door veranderd, want het ‘belang van het kind’ werd in deze benadering niet primair toevertrouwd aan de jeugdbeschermers. Hun werkgelegenheid- en instellingsbelangen zijn door ouders en jeugdrechtadvocaten al vaak genoemd als hinderpalen voor een goede zorgkwaliteit en eerlijke rechtsgang, maar tot dusverre koos de politiek ervoor om jeugdbeschermers altijd het voordeel van de twijfel te geven vanwege de vrees bij politici over niet-geïnformeerde volkswoede bij weer een gezinsdrama met bijbehorende krantenkoppen. De meeste krantenartikelen vertelden er niet bij waarom het zo vaak mis ging en dat een ´hardere hand´ waar dan meestal meteen om geroepen wordt niet de oplossing was. Het valse redmiddel van nog meer repressie, nog meer melden bij Veilig Thuis, heeft de excessen nooit eerder een halt weten toe te roepen, terwijl een betere zorgkwaliteit en beter onderzoek naar het model van het strafrecht dat wel zou kunnen doen.


Al verliest de vos zijn haren....

Nu ontstond er tussen JBRA en Dark horse/SOS een wrijving die in de vorm van een bliksemafleider resulteerde in een conflict dat niets van doen had met de waarheidsvinding en het congres in november, maar dat desalniettemin een geweldige rem was op de voortgang van de nieuwe ideeën die ontwikkeld moesten worden over een onderzoeksrechter. Ook de workshop ‘Allemaal Gekkies’ scheen vanuit JBRA opeens geen prioriteit meer te hebben, terwijl Yvonne Fiege van SOS-jeugdzorg nog kort hiervoor geïnterviewd was door JBRA voor hun jaarverslag van 2016. Bij een samenwerking met jeugdzorg moet er natuurlijk altijd in het achterhoofd worden gehouden dat er sprake kan zijn van een PR-stunt om aan gemeenten te tonen dat men goede betrekkingen onderhoudt met ouderorganisaties, zeker nu jeugdzorg sinds de Decentralisatie het contract met de gemeente moet ‘verdienen’ door een goede kwaliteit van werken. Een goede verstandhouding met ouderplatforms kan helpen in die beeldvorming, maar dat mag ook weer niet teveel consequenties hebben voor de werkwijze van jeugdbeschermers.(4) Concrete plannen voor meer waarheidsvinding op een waarheidsvindingscongres kunnen de interne beeldvorming (jeugdzorgregio’s onderling) weer beschadigen en dus begon een veelbelovend traject vast te lopen. Gesteggel over één alinea tekst voor de workshopfolder moest opeens weken duren, het contact met andere jeugdzorgregio’s voor de workshops kwam maar niet op gang, JBRA meende zich te moeten bemoeien met het facebookgedrag van Dark horse, figuren met eigengereide bedoelingen in het grensgebied tussen ouders en jeugdzorg/overheid (VWS) werden niet de wacht aangezegd en de betuttelende trainerende houding die jeugdzorg zo kenmerkt in haar reguliere werkzaamheden met ouders stak nu ook organisatorisch de kop op. Kortom, het werd vervelend en onduidelijk.

Veiligheid impliceert 'gevaar'

Eigenlijk mocht het ook geen verrassing heten dat een platform met de titel “Ieder kind veilig” waar de workshops vanuit gingen, meer de belangen dient van jeugdzorg dan van ouders en kinderen. Voor ouders staat voorop dat de kwaliteit van de geboden hulp goed moet zijn en dat er door hulpverleners geen misbruik wordt gemaakt van hun macht. Dat kinderen veilig kunnen opgroeien is een automatisch gevolg daarvan. Het kan nooit een doelstelling van ouders zijn dat kinderen ‘veilig’ zijn, want dat impliceert á priori de onveiligheid van de kinderen waarbij ouders de risicofactoren zijn in plaats van verzorgers en opvoeders. Het is tekenend dat mensen van jeugdzorg niet langer het woord ‘zorg’ centraal stellen, maar ‘bescherming’(jeugdbeschermers), omdat ze hier niet voor zijn opgeleid. Primair zijn jeugdzorgwerkers met een SPH-opleiding sociaal werkers en hulpverleners, geen misdaadonderzoekers met een forensische expertise. De ongemakkelijkheid van de vaak jonge gezinsmanagers met deze opsporingstaak kennen we al enige jaren door het begrip ‘handelingsverlegenheid’ (eigenlijk ‘handelingsonbekwaam’) die impliceert dat ze een oneigenlijke taak uitvoeren als hulpverleners.(5)

Gaandeweg de samenwerking met JBRA werd het jeugdzorgtaalgebruik hoe langer hoe meer een obstakel in de eensgezindheid, want met taal kan de beeldvorming subtiel worden beïnvloed. Dark horse en SOS-jeugdzorg waren van mening dat ouders en jeugdbeschermers tegenover elkaar stonden en dat dit niet ‘schijnbaar’ zo was, want juridische maatregelen zijn echt en hebben een enorme uitwerking op gezinnen. Dat is geen inbeelding en het kan niet met een goed gesprek verholpen worden, hoezeer men ook probeert elkaar te begrijpen. Jeugdzorg Dark horse en SOS wilden een meer rechtvaardige jeugdzorg en niet enkel gevoelens met elkaar delen en daarom zette de samenwerking met het Advocaten Comité meer zoden aan de dijk. (6)

Symboolcongres

Nu stonden we wel voor de vraag in hoeverre we met de stagnerende verhoudingen in staat zouden zijn een substantiële bijdrage te leveren aan het Congres waarheidsvinding in november georganiseerd door het LOC (met subsidie van V&J) als de bedoelingen van JBRA niet duidelijker werden. Had het zin om vanwege pragmatische redenen aan te schuiven en te proberen zoveel mogelijk binnen te slepen voor onze zaak? Uitgaande van de te verwachte uitkomst van het congres -veel goede bedoelingen en beterschapbeloften binnen het kader van  een ontoereikende wetgeving- zou het per definitie een symbolisch gebaar zijn, maar wel met de mogelijkheid om onze ideeën breder ingang te doen vinden voor de langere termijn. Maar hadden we daarvoor dit congres nodig? We gaan uit van het idee dat vorm en inhoud één geheel moeten zijn en dat je de juiste kaders nodig hebt om de juiste ideeën naar voren te brengen. Een beoogde verandering in de wetgeving is bij voorbaat kansloos op een congres dat zal inzetten op een mentaliteitsverandering zonder dit juridisch te borgen.  

Ministerie van Veiligheid & Justitie
 
De website van het Ministerie van Veiligheid en Justitie laat zien dat er niets substantieels valt te verwachten van dit zoveelste ‘praatcongres’:

“Daarom worden komend jaar verschillende bijeenkomsten door ouderorganisaties georganiseerd. De RvdK, gecertificeerde instellingen, rechters, advocaten en gemeenten zijn betrokken bij deze bijeenkomsten. De verbeterpunten die uit deze avonden voortkomen, neemt de RvdK mee in de uitvoering van toekomstige onderzoeken.”(7)

'De verbeterpunten worden meegenomen'…Ter relativering wordt in dezelfde tekst vermeld dat er altijd discussie zal blijven bestaan over waarheidsvinding, omdat het jeugdbeschermen zulke ‘complexe zaken’ kent…De vraag is waarom dit congres dan volgens deze opzet gehouden moet worden, want bij voorbaat geeft men al aan dat de discussie over waarheidsvinding zal blijven bestaan. Ook valt aan de lijst van voorwaarden voor rapportages van de Raad voor de Kinderbescherming af te leiden dat zij op dit moment al aan de hoogste kwaliteitseisen voldoet met haar protocollen, dus nogmaals kan de vraag gesteld worden waarom er dan een congres over waarheidsvinding moet worden gehouden. Voldoen die protocollen niet of houdt men zich daar niet aan? Iets gaat er blijkbaar mis ondanks de protocollen, want de klachten van ouders blijven onverminderd bestaan. Vandaar dat wij geloven dat aanpassing van de wetgeving een beter resultaat zal geven dan deze beterschapbeloften. Het concreet toetsen van de beweringen van jeugdbeschermers zal de rechtsgang een stuk verder vooruit helpen dan ‘het meenemen van verbeterpunten’ want dat hebben we al zo vaak gehoord. Het gaat niet alleen om wat een dossier bevat, maar ook om hoe het aan de rechter wordt gepresenteerd.  

Gezien het bovenstaande zou het beter zijn om een eigen congres waarheidsvinding te organiseren onder de titel ‘De rechtmatigheid van het handelen van jeugdbeschermers’ en daar verschillende organisaties en politici voor uit te nodigen (vooral lokale politici die de dure en ineffectieve jeugdhulp moeten betalen) en samen te streven naar een concrete verandering in de werkwijze van jeugdhulporganisaties door uitbreiding van de huidige wetgeving, waarmee betere toetsing mogelijk wordt en er geen onnodige dwangmaatregelen kunnen worden opgelegd aan gezinnen. Dark horse en SOS-jeugdzorg zullen u op de hoogte houden van de ontwikkelingen en tot aan november in ieder geval onze eigen ideeën verder uitwerken en hierover publiceren.

Sven Snijer



Tj W Strubbe: "De jeugdzorglobby hoort graag ouders en anti-jeugdzorgdeskundigen uit om voorbereid te zijn op hun kennis en onderbouwing. Het gaat vaak niet om mee te denken, maar om nieuwe sluipwegen in hun manipulaties naar rechters vorm te geven in wet- en regelgeving. De jeugdwet is immers ook zo ontstaan, met negatie van de echte deskundigen met wetenschap als basis. Zo ging het ook met het advies van het platform SCJF voor de implementatie van de Wet op de jeugdzorg voor 2004. Enige meningen op https://kinderbescherming.jimdo.com/kritiek-van-deskundigen/diverse-deskundige-meningen/, maar wat gebeurde er met de bevindingen van Joseph Doyle of Ursula Gresser? https://jeugdbescherming.jimdo.com/kwaliteit/wertenschap-kind-oudercontact-schaden-is-schadelijk/ . Negatie."

dinsdag 14 maart 2017

Erdogan en zijn waanzin


Tijdens het mini-debat tussen Sybrand Buma en Jesse Klaver bij Buitenhof afgelopen zondag over de Turkije-kwestie gaf Buma er blijk van het conflict met Erdogan beter te begrijpen dan de politieke leider van Groen Links.(1) Hij was ervan overtuigd dat Erdogan niet zou ophouden met zijn opruiende gedrag en dat Nederland verdergaande maatregelen moest nemen na het terugsturen van de Turkse minister, die ongevraagd en ongewenst met de auto naar Den Haag kwam. Klaver dacht dat er een duidelijk statement gemaakt was door de Nederlandse regering met steun van het voltallige parlement en wilde graag snel weer de-escaleren, maar zijn tafelgenoot zag dat anders. Terecht verklaarde Buma de integratie als mislukt nu tweede en derde generaties Turken in Nederland zichzelf ‘Turk’ noemen en in de dictator uit Ankara hun grote leider zien. Een leider die zelf graag spreekt over ‘zijn’ Turkse staatsburgers ook al zijn ze hier geboren en die er niet voor terugdeinst de Turken hier te vertellen wat ze moeten gaan stemmen op 15 maart, nadat hij eerder al ongevraagd stemadvies gaf aan Turkse Nederlanders via de post bij de Turkse verkiezingen.  

Nederland ‘slacht Bosniërs af’

Had Erdogan ons land al op de ergst denkbare manier geschoffeerd door ons tweemaal van fascisme en nazisme te beschuldigen en van excessief geweld en wreedheid tegen Turks-Nederlandse demonstranten in Rotterdam (voor het gemak door hem Turken genoemd), vandaag maakte hij het nog erger door de mislukte Nederlandse VN-missie in voormalig Joegoslavië waar zij de Bosnische bevolking moesten beschermen te bestempelen als ‘de Nederlandse afslachting van 8000 Bosniërs’. Het is een doorgaand debat of Nederland in Sebrenica voldoende heeft gedaan of voldoende middelen had om de Bosniërs destijds tegen de Servische extremisten te beschermen, maar zoals Erdogan het stelt lijkt het alsof ze door de Nederlanders persoonlijk zijn omgebracht. Deze idioot kent geen grenzen in zijn uitlatingen en de kwalificatie van Mark Rutte (‘onacceptabel’) is op geen enkele manier toereikend om duidelijk te maken hoe verregaand onbeschoft en grievend het gedrag van de Turkse leider is. Daar mag wel een steviger weerwoord aan geboden worden en het kan niet worden afgedaan met ‘ons niet tot dat niveau verlagen’, want de Sultan uit Anatolië trekt ons vanzelf mee naar beneden als dit zo doorgaat.  

Associatieverdrag opzeggen

Het idee van Buma om het associatieverdrag met Turkije op te zeggen (alleen mogelijk in Europees verband) en het Turkse lidmaatschap van de EU volkomen uit te sluiten voor een land dat zonder proces duizenden mensen laat opsluiten, vrije pers onmogelijk maakt en permanent een grote show opvoert voor de eigen bevolking, met als bijproduct het opstoken van Turken in Europa die nodig zijn om de vereiste meerderheid te halen voor het legaliseren van de dictatuur, lijkt mij de enige juiste stap die nu gezet kan worden. We hebben er niets bij te verliezen, want als we Bert Koenders van Buitenlandse Zaken mogen geloven heeft Turkije meer last van een economisch conflict met Europa dan andersom. Waar we wel veel schade van ondervinden is de verstoring van de openbare orde door Turken die worden opgehitst vanuit Ankara en een vervelende beïnvloeding van de nationale politiek door iemand die het woord democratie niet eens kan spellen. Wij hoeven geen enkel respect te hebben voor de man die ooit zei dat de democratie een trein is, ‘waar we van afstappen als we onze bestemming bereikt hebben’. Het is op dit moment niet eens interessant om uit te vinden of het machtsstreven van Erdogan een connectie heeft met de politieke islam of dat het vooral nepotisme is dat Erdogan en de kring om hem heen drijft, want een dictatuur heeft uiteindelijk altijd dezelfde kenmerken. Wijzen naar ‘vijanden van het volk’ en zo de meerderheid verenigen tegen minderheden en externe vijanden, echt of ingebeeld, zodat ze minder zullen mopperen over de onderdrukking en censuur. Erdogan heeft een vijand nodig en dat is in dit geval het eerste Europese land dat niet naar zijn pijpen danst.

Sven Snijer

(1)http://www.npo.nl/buitenhof/12-03-2017/VPWON_1265954/POMS_VPRO_7815201


Update 15 maart 2017 De Senior Advisor van Erdogan zegt vandaag dat Nederlandse soldaten organen hebben geroofd van Bosnische kinderen en in vrouwen gehandeld. Typerend voor een land dat verdrinkt in de complottheorieën, waar de Protocols of the Elders of Zion wordt gezien als een echt historisch document, waar ook Hitler destijds een goed deel van zijn inspiratie voor Mein Kampf vandaan haalde. U weet wel, Adolf Hitler, de eerste persoon waar Erdogan aan dacht toen hij een voorbeeld moest geven van een effectief presidentieel systeem. En dan zijn er mensen die vinden dat we dit gedrag moeten negeren…  

#Turkey: #Erdogan's chief aide Yiğit Bulut claimed on TV #Dutch soldiers harvested organs from kids in Bosnia & run women trafficking scheme