vrijdag 26 oktober 2018

Leeuwarder Courant werkt zich in de nesten


De zaak “Marineman aan minister Hugo de Jonge” (1) heeft de afgelopen week een vreemde wending gekregen door een bericht dat 20 oktober 2018 verscheen in de Leeuwarder Courant. (2) Daarin werd een rechtbankverslag afgedrukt dat bij navraag bij de krant afkomstig bleek te zijn van het Arnhems persagentschap (APA). Dit agentschap vermeldt op haar eigen website dagelijks rechtszaken te volgen op het Paleis van Justitie in Arnhem die kunnen verschijnen in regionale kranten, zoals de Leeuwarder Courant. 

Het is de militair in kwestie die voor deze rechtbank moest verschijnen en die recentelijk de rechter heeft gewraakt omdat het rechtsprincipe van ‘gelijke wapenen’ niet werd toegepast, echter in vijf dagen tijd niet gelukt te achterhalen waarom juist zijn zaak is uitgekozen voor publicatie, omdat het een casus is die op het oog een bijzonder lage nieuwswaarde heeft. Het betreft weliswaar een zaak die wordt behandeld door een militaire rechtbank, maar het gaat om een civiele kwestie die thuishoort in het civiel recht. Het betreft voor de kenners overduidelijk ouderverstoting (PAS), maar zou in jeugdzorgtermen worden omschreven als een ‘vechtscheiding’ die normaal gesproken wordt behandeld in het jeugd- en familierecht. De reden dat deze vader voor een militaire rechtbank moet verschijnen bij iedere zitting, is dat jeugdzorg de Koninklijke Marechaussee valselijk heeft wijs gemaakt dat vader zijn kind naar het buitenland wilde ontvoeren. Deze beschuldiging heeft geen enkele grond, maar de zaak wordt enkel strafrechtelijk behandeld vanwege deze insinuatie. Vader voldoet niet aan het daderprofiel van mensen die dergelijke strafbare feiten plegen (hij heeft geen migratieachtergrond) en daarnaast zou een dergelijke actie voor hem buitengewoon risicovol zijn, omdat hem als militair ieder strafbaar feit zwaarder wordt aangerekend. Deze vader volgt alle gangbare procedures om zijn recht te halen, maar ontdekt keer op keer dat er geen sprake is van een eerlijk procesverloop. Iedere keer dat moeder zich schuldig maakt aan het niet inlichten van een vader met gezag over zaken die het kind betreffen, wordt dit door de politie afgedaan als niet waardig om juridische stappen op te ondernemen, maar als vader zelf slechts wordt beschuldigd van een ongegrond vermoeden, moet hij zich verantwoorden in het strafrecht voor een militaire rechtbank.

Aangesproken op straat

In het krantenartikel wordt de militair zodanig herkenbaar omschreven dat hij door verschillende mensen uit het relatief kleine dorp waar hij woonachtig is erop werd aangesproken dat hij in de krant stond. Ook zijn ouders kregen van verschillende kanten appjes en telefoontjes. Het artikel komt compleet uit de lucht vallen, omdat er nooit eerder over zijn zaak is bericht en het ook geen artikel is met een hoge nieuwswaarde. De behandeling van de zaak is verschoven naar een andere datum en er wordt in het artikel enkel vermeld wat de beschuldigingen zijn, zowel van jeugdzorg richting vader als van vader richting jeugdzorg. Het artikel is onvolledig, op punten onjuist en wekt de indruk dat het een vervolgartikel is, wat het echter niet is. Op de redactie van de Leeuwarder Courant draait men zich in allerlei bochten om te verklaren waarom deze zaak nieuwswaardig werd geacht en vader krijgt volkomen tegenstrijdige antwoorden. Zo verklaart een redacteur in een mail:

"Waarom dit voor ons nieuws is? Er spelen jaarlijks tientallen zaken voor de rechtbanken in Nederland over voogdij. Daar leest u bijna nooit wat over omdat het vaak zeer particuliere zaken zijn. In uw geval speelt mee dat u militair bent. Dat is iemand die expliciet trouw heeft gezworen aan de Grondwet en die pal moet staan voor onze vrijheid en de wetten in dit land. Maar die daardoor ook onder een wat sterker vergrootglas ligt dan een doorsnee burger."

De rechtbankverslaggever van de Leeuwarder Courant zegt in een mail echter dit:

"Hoewel ik het artikel niet heb geschreven - het is aangeleverd door een persbureau - of voor publicatie heb gezien, betreur ik het feit dat u als militair bent genoemd omdat dat m.i. niet relevant is.”

De redacteur vindt het feit dat het een militair betreft dus juist een reden om te publiceren en de rechtbankverslaggever van dezelfde krant vindt dat gegeven irrelevant. Nog los hiervan verloopt ook de communicatie tussen de krant en deze militair/vader eigenaardig. Een dag voor de mail waarin de rechtbankverslaggever aangeeft dat ze met deze zaak verder niets zullen doen in termen van onderzoeksjournalistiek -ze willen op geen enkele manier kennis nemen van vaders’ dossier en alle onregelmatigheden bij de rechtsgang waar hij mee te maken heeft- krijgt hij van de redacteur nog toegezegd dat na de herfstvakantie de journalist die over jeugdzorgzaken gaat dit zou oppakken. Dat ging ook al niet van harte, want de krant voelde zich flink onder druk gezet door allerlei mensen die zich met de zaak gingen bemoeien. Vooral mensen uit de directe omgeving die vader kennen als een sympathiek persoon, goede buur/collega en betrokken vader. Ook het feit dat Dark horse en SOS-jeugdzorg de zaak volgen legde extra gewicht in de schaal om deze, zoals later bleek loze belofte te doen, terwijl nog altijd onduidelijk is wie het bewuste artikel in de Leeuwarder Courant heeft geplaatst en met welke reden. De redacteur en de rechtbankverslaggever zeggen beiden het stuk vooraf niet gelezen te hebben. De rechtbankverslaggever noemt de zaak vergelijkbaar met die van talloze zaken waarin vaders machteloos staan tegenover jeugdzorg…”het zoveelste voorbeeld van  een gescheiden vader die onmachtig lijkt t.o.v. instellingen.” Het is blijkbaar een zaak van ‘dertien in het dozijn’, maar toch werd uit alle jeugdzorgzaken juist deze uitgekozen om te publiceren.

Wordt vervolgd?

Zowel de redacteur van de Leeuwarder Courant als de rechtbankverslaggever zinspelen op een vervolg in de berichtgeving, want de één spreekt van het ‘volgen van de zaak’ en de ander heeft het over ‘een openbare vervolgzitting waarin beide partijen hun zegje kunnen doen’. Wat we hieruit kunnen opmaken is dat de krant niet meer wil doen dan afgaan op informatie uit de openbare zittingen, zonder zelf de moeite te nemen zich te verdiepen in de achtergrond van de zaak, terwijl er genoeg mensen zijn in het uitgebreide netwerk van vader die hieraan zouden willen meewerken. De rechtbankverslaggever weet blijkbaar dat rechtszaken als deze vaak op dubieuze wijze verlopen, want hij noemt zelf Dwaze Vaders in zijn mail, maar evengoed is de krant inhoudelijk niet geïnteresseerd in de casus. Er is juist alle aanleiding voor de krant om deze zaak, die ze zelf in de publiciteit hebben gebracht, nader te onderzoeken. Vader wordt door veel mensen gesteund en vooral in jeugdzorgzaken is het van groot belang dat ouders een uitgebreid en betrouwbaar netwerk hebben.

Buurtbewoners

Dit is één van de berichten die naar de krant zijn gestuurd:

“Geachte meneer, mevrouw

Graag willen wij reageren op een door u geplaatst artikel in de Leeuwarder Courant van zaterdag 20 oktober 2018 "Zaak tegen militair Appelscha uitgesteld."

Wij zouden als buurtbewoners van de vader in kwestie graag ons verhaal doen. 

Sinds 2017 zijn wij als buurtbewoners actief bezig om de situatie van ons buurjongetje en zijn vader aan te kaarten bij verschillende hulpinstanties. De situatie is compleet anders dan hoe de betreffende gezinsvoogden het schetsen. 

De gezinsvoogden en moeder doen er alles aan om het kind bij zijn vader weg te houden door middel van vreselijke leugens en bedrog. Wij vinden de situatie zeer schokkend en weten dat het kind hier onder lijdt en wordt beschadigd. 

Wij hebben sinds vorig jaar meerdere instanties (Gebiedsteam Ooststellingwerf, Veilig Thuis, Regiecentrum, gezinsvoogden,  Kinderombudsman, Raad van Kinderbescherming, Landelijk meldpunt Zorg, Politie Oosterwolde, Gemeenteraadsleden Ooststellingwerf, De Wethouder van Ooststellingwerf de heer van Esch en de Burgemeester van Ooststellingwerf) benaderd. Dit kunnen wij aantoonbaar maken door middel van vele emails. Helaas is er niemand die een stap heeft gezet om ons te horen en ons buurjongetje en zijn vader te helpen. 

Wij hebben steeds geprobeerd contact te krijgen met het regiecentrum (jeugdzorg) en de gezinsvoogden om onze grote zorgen kenbaar te maken. Zij staan hier echter niet voor open en weigeren contact. Wij hebben een aantal schokkende situaties gezien waarbij Jeugdzorg wederom enorm faalt! Wij willen graag een gesprek met een van uw journalisten om ons verhaal te doen in uw krant.

Graag horen wij van u.

Namens de buurtbewoners”

Openbare zitting 14 januari 2019

Het artikel in de Leeuwarder Courant waarin woorden als ‘strafrechtelijk’ en ‘reclassering’ zonder vermelding van de context veel ernstiger zaken impliceren dan er feitelijk aan de orde zijn, kan niet als een losse flodder  worden gezien die er per ongeluk bij de redactie doorheen is geglipt. Als dat wel het geval is, dan is er sprake van slordigheid en onverantwoordelijkheid op de redactie, want de willekeur van deze berichtgeving is tot op heden niet verklaard. Is het artikel ingestoken door iemand van jeugdzorg? Was het een lege ruimte in de krant die ergens mee gevuld moest worden? Zolang de krant zelf met tegenstrijdige verklaringen komt en geen naam kan geven van degene die verantwoordelijk is voor de plaatsing blijven ze de schijn tegen zich houden. Er is niemand van de krant of van het Arnhems persagentschap verschenen die verslag heeft gedaan van de zitting over de wraking van de rechter door de militair in kwestie. Dat zou toch logisch zijn wanneer een zaak wordt gevolgd door een krant, zeker nadat ze door vader hier vooraf op attent zijn gemaakt. Het komt zelden voor dat een militair de rechtbank wraakt, dus als dat geen nieuwswaarde heeft valt moeilijk uit te leggen waarom een zaak waarvan de behandeling is verplaatst dat wel heeft. 

Ondertussen heeft ieder nadeel zijn voordeel, want alle publiciteit kan vader op dit moment helpen om aan een breder publiek bekend te maken hoe het er in ons rechtssysteem aan toe gaat als jeugdzorg betrokken is. Er hebben al veel mensen aangegeven op 14 januari naar de militaire rechtbank in Arnhem te komen om de zitting bij te wonen (13:30 uur). Het positieve aan deze zaak is dat vanwege het feit dat deze casus onterecht in het strafrecht wordt behandeld, mensen nu in het openbaar kunnen aanschouwen hoe jeugdzorg met leugens en halve waarheden haar valse gelijk probeert te halen ten koste van een vijfjarig kind dat mogelijk tot zijn achttiende zijn vader niet meer te zien krijgt. 

Sven Snijer


Update: Uit nader onderzoek door Dark horse is gebleken dat de journaliste die het stuk schreef, naar de militaire rechtbank is gestuurd door het Arnhems persagentschap in opdracht van de Leeuwarder Courant. Dit weerspreekt de eerdere bewering van de redactie van die krant dat zij het slechts ‘aangeleverd’ hebben gekregen van het APA.


(2)”Zaak tegen militair uit Appelscha uitgesteld”, Leeuwarder Courant 20 oktober 2018

vrijdag 12 oktober 2018

Waarom blokkeert Facebook Jeugdzorg Dark horse?

Sinds een paar dagen kan niemand meer artikelen delen van de website Jeugdzorg Dark horse,(1) die vooraf ging aan Dark horse Essays. Deze blog is al vanaf december 2014 een archief en er worden dus al jaren geen nieuwe berichten meer aan toegevoegd en ook geen lezerscommentaren meer. Het is daarom bijzonder vreemd dat er nu een blokkade wordt ingevoerd door facebook met de tekst “abusive and disallowed” alsof ze er na 8 jaar(!) pas achter komen dat er mogelijk aanstootgevende inhoud op deze site te vinden is. Jeugdzorg Dark horse heeft altijd duidelijke meningen verkondigd over de jeugdzorgsector en aanverwante politieke domeinen, maar wij hebben nooit opgeroepen tot haat of geweld en de meeste artikelen hebben tot doel om mensen te informeren over de reden waarom het jeugdzorgsysteem in zijn geheel disfunctioneel te noemen is. Iets wat we op de nieuwe website Dark horse Essays nog steeds doen en wat volgens ons deel uitmaakt van een maatschappelijk debat in een open en democratische samenleving. Aangezien de organisatie facebook met niemand persoonlijk contact opneemt over de mogelijke redenen waarom pagina’s of websites geblokkeerd worden, maken wij langs deze weg ons bezwaar kenbaar.

Veel ouders die in de loop der jaren op Jeugdzorg Dark horse nuttige informatie hebben gevonden over de misstanden in de jeugdzorg en wat daar mogelijk tegen te doen is hebben de behoefte gevoeld om van de meer dan 1700 plaatsingen sommigen te delen met lotgenoten of met politici om zaken onder de aandacht te brengen die bij een groter publiek nog onvoldoende bekend zijn of die vanuit de politiek onvoldoende prioriteit krijgen. Het heeft niet veel zin om te speculeren wat facebook ertoe gebracht heeft om onze website te blokkeren, maar het is toevallig dat dit gebeurt in dezelfde week dat mijn vrouw Ranada van Kralingen een facebookpagina is gestart met een internationale groep mensen (leken, ervaringsdeskundigen, journalisten en wetenschappers) die allemaal de pseudo-wetenschap ACE’s aan de kaak willen stellen. (2) 

Publiekelijk verketteren

Sommige van deze wetenschappers (Prof. James Coyne, klinisch psychiater) hebben vijanden in de ACE’s beweging en worden publiekelijk verketterd en geframed om hun reputatie te beschadigen (3) in de hoop dat hierdoor de aandacht wordt afgeleid van hun inhoudelijke argumenten tegen de ACE’s vragenlijst en de daarmee verbonden maatschappelijke beweging die in diverse landen van de wereld haar ideeën aan regeringen probeert te slijten in de hoop dat die er wetgeving aan verbinden. Ook in Nederland is deze ontwikkeling gaande die ons langzaam maar zeker brengt in de richting van staatsopvoeding.(4)

Het zou kunnen dat een aantal ‘haters’ van de ACE’s beweging op het twitter-account van Ranada van Kralingen de website Jeugdzorg Dark horse vermeld hebben zien staan en hieruit de conclusie trokken dat alle kritische artikelen over ACE’s op die website gepubliceerd worden. We kunnen er alleen maar naar raden, maar het tijdstip van de blokkade valt na vier jaar wel heel toevallig samen met deze ontwikkelingen. Overigens zullen wij onze kritiek op ACE’s als methode en als maatschappelijke ontwikkeling uitgebreid gaan beschrijven in diverse artikelen en die zullen op welke website dan ook bij een groter publiek onder de aandacht gebracht worden. Wij kunnen alleen maar hopen dat facebook dit snel recht zet en zich niet laat leiden door een specifieke lobbygroep voor wie er grote internationale belangen op het spel staan, maar dat zij de vrijheid van meningsuiting laten prevaleren.


Sven Snijer
Ranada van Kralingen







Kritische artikelen over ACE (Adversed Childhood Experiences):


Uitleg over de fouten van ACE-Checklists voor jeugdzorg https://jeugdzorg.wixsite.com/jeugdzorg/blank