maandag 20 januari 2020

Rustdagen in het onderwijs voor kwetsbare kinderen

Teken de petitie!

Steeds meer kwetsbare kinderen worden het slachtoffer van overheidsbeleid dat erop gericht is de uitvallers in het reguliere onderwijs terug te dringen met draconische maatregelen.

Kinderen die door aangeboren beperking, hoge gevoeligheid of langdurige ziekte in de machinerie van het onderwijssysteem niet mee kunnen komen, raken steeds meer in de verdrukking.

Ouders worden beschuldigd van opvoedkundig onvermogen, kinderen worden verplicht naar een pedagogische fabriek gestuurd waar ze door de psychische druk die ze ervaren helemaal niet aan echt 'leren' en zelfontplooiing toekomen.

Juridische dreiging en regelrechte aanvallen op de gezinsintegriteit, van zoveel ouders die het beste met hun kind voor hebben, zijn op dit moment aan de orde van de dag. Stop deze waanzin!

Als het onderwijssysteem geen interesse heeft in de innerlijke wereld van het kind en geen zorg op maat kan leveren, laat dan tenminste deze kinderen niet permanent in die omgeving moeten verblijven onder dwang van de leerplicht.

Geeft ze ruimte om adem te halen en hun zelf-herstellende vermogen aan te spreken in een veilige thuissituatie. Stop de mythe dat ouders met een bijzonder kind onwillig of incapabel zouden zijn.

Breek de arrogantie van de zorg- en onderwijsprofessionals, die aan de leiband lopen van een verstikkende sociaal-pedagogische utopie die de overheid aan de samenleving opdringt om geld te besparen en vroegtijdig te kunnen ingrijpen in gezinnen, omdat ouders fundamenteel worden gewantrouwd.

Laat het recht op gezinsleven prevaleren boven de staatsopvoeding en claim je recht als ouder om als eerste verantwoordelijke voor het kind te bepalen hoe het belang van het kind eruit ziet in individuele situaties.

Stop de eenheidsworst en laat het belang van het kind werkelijk het zwaarst wegen.  


Sven Snijer

Ga naar de petitie:
---------------------------- 

Column in Trouw door Harriet Duurvoort

22 januari 2020

Politie aan de deur wegens een leerplichtconflict. Heeft dan niemand een geweten?

Hoe staat de wereld ervoor in het jaar 2100? Hoe is het dan inmiddels met het ­klimaat, met de vergrijzing als mijn kind is vergrijsd, met de bevolkingsexplosie? Ik ben er dan al lang niet meer, maar mijn kind waarschijnlijk wel. Hij is 8, heeft de diagnose zwakbegaafd en zal altijd afhankelijk zijn van een compassievolle samenleving die in staat is voor hem te zorgen. Daarom maak ik mij ook extra zorgen over later.

Mijn hoop is altijd dat er in zijn generatie genieën opstaan, geboren met creatieve en innovatieve topbreinen om de enorme uitdagingen waarmee wij onze kinderen en kleinkinderen hebben opgezadeld te helpen oplossen.
Die zijn er gelukkig ook. Jason bijvoorbeeld, of zijn vriendinnetje Wen Long. Allebei 8, net als mijn zoontje. Geboren met een IQ dat wordt geschat op 145-plus. Kleine Einsteins, uitzonderlijk begaafd, die we liefdevol moeten koesteren, als samenleving, als mensheid. Het enige onbegrijpelijke is dat wij, Nederland, er nu al alles aan hebben gedaan om hun jeugd te kapot te maken.

Wat een geluk dat Albert Einstein niet in een 21ste-eeuws Nederlands schoolsysteem is grootgebracht. Want dan was hij hoogstwaarschijnlijk een depressieve drop-out geworden en liepen we minstens zestig jaar achter met onze ontwikkeling. Een geknakte jeugd, niet bij gebrek aan een warm, liefhebbend ouderlijk nest, maar door toedoen van een paranoïde overheid die ouders van kinderen die op school afwijken van de norm tot op het bot wantrouwt.

Lees verder..... 


Harriët Duurvoort is publicist