Marijnissen is tegenwoordig zo sportief om toe te
geven dat typetjes als Stalin en Mao, van wiens leven en leer zijn partij de SP
is afgeleid, geen idealistische hervormers waren maar moordenaars en dictators,
maar toegeven dat het terroristisch geweld in Parijs iets met de islam te maken
heeft gaat hem een stuk moeilijker af. Als een echte linkse roeptoeter legt hij
het verband tussen de 127 doden en 180 gewonden met de Palestina-kwestie, de
eeuwige bliksemafleider voor links die voorkomt dat ze ideologisch-religieus
een verband moeten leggen tussen het geweld en de islam. Want dat is gezien de
obsessie van links met sociaal-economische redenen voor conflicten en narigheid
in de wereld haast ondoenlijk en zo pijnlijk vanuit menselijk standpunt.
De weigering van politieke leiders
Iedereen schiet in dezelfde kramp. De meerderheid van
de moslims is niet gewelddadig, dus dan kan het met het geloof niets te maken
hebben. Een erg simplistische redenering die op termijn juist de goedwillende geïntegreerde
moslims zal gaan opbreken, omdat het oprukkende islamfundamentalisme
uiteindelijk met de gehele islam geassocieerd zal worden. De weigering van de politieke
leiders om het verband te leggen tussen religie en geweld -Rutte deed het weer
met zijn verklaring ‘met IS in oorlog’ te zijn, maar ‘niet met de islam’- is
een goedbedoelde poging om de vredelievende moslims in bescherming te nemen (en
een signaal naar islamitische bondgenoten in het Midden Oosten die we nodig
hebben voor de olie en als strategische partner) maar doet ze uiteindelijk
alleen maar schade.
De kweekvijver voor terrorisme is de politieke islam,
die islamisme genoemd wordt door de filosoof Bassam Tibi. Het islamisme is niet
gelijk aan de traditionele islam, maar heeft verschillende aspecten ervan in
een modern jasje gestoken en verabsoluteerd tot een politiek systeem, een
religieuze wereldorde die diametraal staat tegenover democratie, mensenrechten,
secularisme en pluriformiteit. Deze stroming die haar oorsprong heeft in de
Islamitische Broederschap opgericht in Egypte in 1928 is uitgesproken
antiwesters en antisemitisch en streeft naar wereldheerschappij van de islam
als politieke wereldorde, met een door de staat opgelegd islamitisch recht. Er
is geen enkele reden om aan te nemen dat dit ooit zou kunnen slagen, maar het
is een gedachtegoed dat verspreid wordt in het Midden Oosten en onder moslimmigranten
in Europa en de VS om de seculiere regeringen en hun democratische beginselen
te ondermijnen. Het doel van de islamisten is niet zoals veel regeringsleiders
zeggen om ons bang te maken, maar om gematigde moslims in verwarring te
brengen. Hun macht te tonen en gelijktijdig hun ideeën uit te dragen onder
jonge moslims in het westen.
Aanval op het secularisme
De aanslagen in het westen zijn niet de primaire
doelstelling van de islamisten en hun gewelddadige broeders de jihadisten, maar
de langzame religieuze hersenspoeling van gewone moslims. Zij moeten gaan
geloven dat de ware islam de puriteinse islam is, die vrijgemaakt van westerse
(lees joodse) invloeden de ‘islamitische oplossing’ is voor alle moslims
wereldwijd. De glorietijd van weleer, toen de islam de wereld domineerde kan
weer terugkeren als moslims maar bereid zijn om tot inkeer te komen en weer
echt islamitische waarden na te streven en afstand te doen van westers denken.
Ze zorgen in hoge mate voor een belemmering van de integratie van moslims in
Europa en doen daarmee meer kwaad dan met gruwelijke aanslagen, want die zijn
enkel een gevolg. Hun grootste succes is als ze jonge moslims in Europa kunnen
opzetten tegen de seculiere orde en de democratische rechtsstaat. Aanslagen
hebben vaak een directe oorzaak, zoals die van gisteren in Parijs. Door de
aanhoudende bombardementen tegen IS komt de terreurbeweging in het nauw en een
paar aanslagen in Europa zouden de publieke opinie daar kunnen keren, zodat
Europese regeringen zich met hun strijdkrachten terugtrekken uit de regio.
Maar de echte doelstelling van het islamisme is niet
om de westerse samenlevingen te ontregelen met terreuraanslagen, maar om de democratieën
daar van binnenuit op te vreten door de islam en islamitische waarden te
presenteren als superieur aan westerse ideeën, die slechts menselijke
uitvindingen zijn tegenover het goddelijke woord van Allah. Dat is de echte
strijd die we moeten voeren, het terugdringen van antidemocratische elementen
die zich onder ons bevinden. Als er geen scherp onderscheid wordt gemaakt
tussen de gewone traditionele moslims en de islamisten die antiwesters zijn in hun
denkwijze, maar niet altijd in gedrag, omdat de democratie mag dienen als
dekmantel voor een verborgen islamistische agenda voor Europa, dan zal het
grote publiek het op zeker moment zo spuugzat worden dat bij elke volgende
aanslag het verband met de islam wordt ontkend, dat ze zich tegen alle moslims
als groep zullen keren. En dan hebben de politieke leiders pas echt een
probleem.
Sven Snijer
