De
zaak “Marineman aan minister Hugo de Jonge” (1) heeft de afgelopen week een
vreemde wending gekregen door een bericht dat 20 oktober 2018 verscheen in de
Leeuwarder Courant. (2) Daarin werd een rechtbankverslag afgedrukt dat bij
navraag bij de krant afkomstig bleek te zijn van het Arnhems persagentschap
(APA). Dit agentschap vermeldt op haar eigen website dagelijks rechtszaken te
volgen op het Paleis van Justitie in Arnhem die kunnen verschijnen in regionale
kranten, zoals de Leeuwarder Courant.
Het is de militair in kwestie die voor
deze rechtbank moest verschijnen en die recentelijk de rechter heeft gewraakt
omdat het rechtsprincipe van ‘gelijke wapenen’ niet werd toegepast, echter in
vijf dagen tijd niet gelukt te achterhalen waarom juist zijn zaak is uitgekozen
voor publicatie, omdat het een casus is die op het oog een
bijzonder lage nieuwswaarde heeft. Het betreft weliswaar een zaak die wordt
behandeld door een militaire rechtbank, maar het gaat om een civiele kwestie
die thuishoort in het civiel recht. Het betreft voor de kenners overduidelijk ouderverstoting
(PAS), maar zou in jeugdzorgtermen worden omschreven als een ‘vechtscheiding’
die normaal gesproken wordt behandeld in het jeugd- en familierecht. De reden
dat deze vader voor een militaire rechtbank moet verschijnen bij iedere zitting,
is dat jeugdzorg de Koninklijke Marechaussee valselijk heeft wijs gemaakt dat
vader zijn kind naar het buitenland wilde ontvoeren. Deze beschuldiging heeft
geen enkele grond, maar de zaak wordt enkel strafrechtelijk behandeld vanwege
deze insinuatie. Vader voldoet niet aan het daderprofiel van mensen die
dergelijke strafbare feiten plegen (hij heeft geen migratieachtergrond) en
daarnaast zou een dergelijke actie voor hem buitengewoon risicovol zijn, omdat
hem als militair ieder strafbaar feit zwaarder wordt aangerekend. Deze vader
volgt alle gangbare procedures om zijn recht te halen, maar ontdekt keer op
keer dat er geen sprake is van een eerlijk procesverloop. Iedere keer dat
moeder zich schuldig maakt aan het niet inlichten van een vader met gezag over
zaken die het kind betreffen, wordt dit door de politie afgedaan als niet
waardig om juridische stappen op te ondernemen, maar als vader zelf slechts
wordt beschuldigd van een ongegrond vermoeden, moet hij zich verantwoorden in
het strafrecht voor een militaire rechtbank.
Aangesproken op
straat
In
het krantenartikel wordt de militair zodanig herkenbaar omschreven dat hij door
verschillende mensen uit het relatief kleine dorp waar hij woonachtig is erop werd
aangesproken dat hij in de krant stond. Ook zijn ouders kregen van
verschillende kanten appjes en telefoontjes. Het artikel komt compleet uit de
lucht vallen, omdat er nooit eerder over zijn zaak is bericht en het ook geen
artikel is met een hoge nieuwswaarde. De behandeling van de zaak is verschoven
naar een andere datum en er wordt in het artikel enkel vermeld wat de
beschuldigingen zijn, zowel van jeugdzorg richting vader als van vader richting
jeugdzorg. Het artikel is onvolledig, op punten onjuist en wekt de indruk dat
het een vervolgartikel is, wat het echter niet is. Op de redactie van de
Leeuwarder Courant draait men zich in allerlei bochten om te verklaren waarom
deze zaak nieuwswaardig werd geacht en vader krijgt volkomen tegenstrijdige
antwoorden. Zo verklaart een redacteur in een mail:
"Waarom dit
voor ons nieuws is? Er spelen jaarlijks tientallen zaken voor de rechtbanken in
Nederland over voogdij. Daar leest u bijna nooit wat over omdat het vaak zeer
particuliere zaken zijn. In uw geval speelt mee dat u militair bent. Dat is
iemand die expliciet trouw heeft gezworen aan de Grondwet en die pal moet staan
voor onze vrijheid en de wetten in dit land. Maar die daardoor ook onder een
wat sterker vergrootglas ligt dan een doorsnee burger."
De
rechtbankverslaggever van de Leeuwarder Courant zegt in een mail echter dit:
"Hoewel ik het
artikel niet heb geschreven - het is aangeleverd door een persbureau - of voor
publicatie heb gezien, betreur ik het feit dat u als militair bent genoemd
omdat dat m.i. niet relevant is.”
De
redacteur vindt het feit dat het een militair betreft dus juist een reden om te
publiceren en de rechtbankverslaggever van dezelfde krant vindt dat gegeven
irrelevant. Nog los hiervan verloopt ook de communicatie tussen de krant en
deze militair/vader eigenaardig. Een dag voor de mail waarin de
rechtbankverslaggever aangeeft dat ze met deze zaak verder niets zullen doen in
termen van onderzoeksjournalistiek -ze willen op geen enkele manier kennis
nemen van vaders’ dossier en alle onregelmatigheden bij de rechtsgang waar hij
mee te maken heeft- krijgt hij van de redacteur nog toegezegd dat na de
herfstvakantie de journalist die over jeugdzorgzaken gaat dit zou oppakken. Dat
ging ook al niet van harte, want de krant voelde zich flink onder druk gezet
door allerlei mensen die zich met de zaak gingen bemoeien. Vooral mensen uit de
directe omgeving die vader kennen als een sympathiek persoon, goede
buur/collega en betrokken vader. Ook het feit dat Dark horse en SOS-jeugdzorg
de zaak volgen legde extra gewicht in de schaal om deze, zoals later bleek loze
belofte te doen, terwijl nog altijd onduidelijk is wie het bewuste artikel in
de Leeuwarder Courant heeft geplaatst en met welke reden. De redacteur en de
rechtbankverslaggever zeggen beiden het stuk vooraf niet gelezen te hebben. De
rechtbankverslaggever noemt de zaak vergelijkbaar met die van talloze zaken
waarin vaders machteloos staan tegenover jeugdzorg…”het zoveelste voorbeeld van een
gescheiden vader die onmachtig lijkt t.o.v. instellingen.” Het is blijkbaar
een zaak van ‘dertien in het dozijn’, maar toch werd uit alle jeugdzorgzaken
juist deze uitgekozen om te publiceren.
Wordt vervolgd?
Zowel
de redacteur van de Leeuwarder Courant als de rechtbankverslaggever zinspelen
op een vervolg in de berichtgeving, want de één spreekt van het ‘volgen van de
zaak’ en de ander heeft het over ‘een openbare vervolgzitting waarin beide
partijen hun zegje kunnen doen’. Wat we hieruit kunnen opmaken is dat de krant
niet meer wil doen dan afgaan op informatie uit de openbare zittingen, zonder
zelf de moeite te nemen zich te verdiepen in de achtergrond van de zaak,
terwijl er genoeg mensen zijn in het uitgebreide netwerk van vader die hieraan
zouden willen meewerken. De rechtbankverslaggever weet blijkbaar dat
rechtszaken als deze vaak op dubieuze wijze verlopen, want hij noemt zelf Dwaze
Vaders in zijn mail, maar evengoed is de krant inhoudelijk niet geïnteresseerd
in de casus. Er is juist alle aanleiding voor de krant om deze zaak, die ze
zelf in de publiciteit hebben gebracht, nader te onderzoeken. Vader wordt door
veel mensen gesteund en vooral in jeugdzorgzaken is het van groot belang dat
ouders een uitgebreid en betrouwbaar netwerk hebben.
Buurtbewoners
Dit
is één van de berichten die naar de krant zijn gestuurd:
“Geachte meneer, mevrouw
Graag willen wij reageren op een
door u geplaatst artikel in de Leeuwarder Courant van zaterdag 20 oktober 2018
"Zaak tegen militair Appelscha uitgesteld."
Wij zouden als buurtbewoners van de
vader in kwestie graag ons verhaal doen.
Sinds 2017 zijn wij als
buurtbewoners actief bezig om de situatie van ons buurjongetje en zijn vader
aan te kaarten bij verschillende hulpinstanties. De situatie is compleet anders
dan hoe de betreffende gezinsvoogden het schetsen.
De gezinsvoogden en moeder doen er alles
aan om het kind bij zijn vader weg te houden door middel van vreselijke leugens
en bedrog. Wij vinden de situatie zeer schokkend en weten dat het kind
hier onder lijdt en wordt beschadigd.
Wij hebben sinds vorig jaar meerdere
instanties (Gebiedsteam Ooststellingwerf, Veilig Thuis, Regiecentrum,
gezinsvoogden, Kinderombudsman, Raad van Kinderbescherming, Landelijk
meldpunt Zorg, Politie Oosterwolde, Gemeenteraadsleden Ooststellingwerf, De
Wethouder van Ooststellingwerf de heer van Esch en de Burgemeester van
Ooststellingwerf) benaderd. Dit kunnen wij aantoonbaar maken door middel van
vele emails. Helaas is er niemand die een stap heeft gezet om ons te horen
en ons buurjongetje en zijn vader te helpen.
Wij hebben steeds geprobeerd contact
te krijgen met het regiecentrum (jeugdzorg) en de gezinsvoogden om onze grote
zorgen kenbaar te maken. Zij staan hier echter niet voor open en weigeren
contact. Wij hebben een aantal schokkende situaties gezien waarbij Jeugdzorg
wederom enorm faalt! Wij willen graag een gesprek met een van uw journalisten
om ons verhaal te doen in uw krant.
Graag horen wij van u.
Namens de buurtbewoners”
Openbare zitting 14 januari 2019
Het
artikel in de Leeuwarder Courant waarin woorden als ‘strafrechtelijk’ en
‘reclassering’ zonder vermelding van de context veel ernstiger zaken impliceren
dan er feitelijk aan de orde zijn, kan niet als een losse flodder worden
gezien die er per ongeluk bij de redactie doorheen is geglipt. Als dat wel het geval
is, dan is er sprake van slordigheid en onverantwoordelijkheid op de redactie,
want de willekeur van deze berichtgeving is tot op heden niet verklaard. Is het
artikel ingestoken door iemand van jeugdzorg? Was het een lege ruimte in de
krant die ergens mee gevuld moest worden? Zolang de krant zelf met
tegenstrijdige verklaringen komt en geen naam kan geven van degene die
verantwoordelijk is voor de plaatsing blijven ze de schijn tegen zich houden.
Er is niemand van de krant of van het Arnhems persagentschap verschenen die verslag heeft gedaan van de zitting over de wraking van de rechter door de
militair in kwestie. Dat zou toch logisch zijn wanneer een zaak wordt gevolgd
door een krant, zeker nadat ze door vader hier vooraf op attent zijn gemaakt. Het komt zelden voor dat een militair de rechtbank wraakt, dus
als dat geen nieuwswaarde heeft valt moeilijk uit te leggen waarom een zaak
waarvan de behandeling is verplaatst dat wel heeft.
Ondertussen heeft ieder
nadeel zijn voordeel, want alle publiciteit kan vader op dit moment helpen om
aan een breder publiek bekend te maken hoe het er in ons rechtssysteem aan toe
gaat als jeugdzorg betrokken is. Er hebben al veel mensen aangegeven op 14
januari naar de militaire rechtbank in Arnhem te komen om de zitting bij te
wonen (13:30 uur). Het positieve aan deze zaak is dat vanwege het feit dat deze casus onterecht
in het strafrecht wordt behandeld, mensen nu in het openbaar kunnen aanschouwen
hoe jeugdzorg met leugens en halve waarheden haar valse gelijk probeert te
halen ten koste van een vijfjarig kind dat mogelijk tot zijn achttiende zijn
vader niet meer te zien krijgt.
Sven Snijer
Update: Uit nader
onderzoek door Dark horse is gebleken dat de journaliste die het stuk schreef,
naar de militaire rechtbank is gestuurd door het Arnhems persagentschap in
opdracht van de Leeuwarder Courant. Dit weerspreekt de eerdere bewering van de
redactie van die krant dat zij het slechts ‘aangeleverd’ hebben gekregen van
het APA.
(2)”Zaak
tegen militair uit Appelscha uitgesteld”, Leeuwarder Courant 20 oktober 2018
