Wie
misselijk wordt bij het zien van filmpjes van Noord Koreaanse kinderen die
worden ingezet om de lof te zingen van de ‘grote leider’ die verantwoordelijk
is voor de economische malaise in dat land, het systematisch schenden van
mensenrechten en het aansturen op een nucleaire oorlog, kan maar beter niet de
video bekijken (1) waarin minister Hugo de Jonge gehersenspoelde basisschoolkinderen
in eigen land voorgeprogrammeerde verhaaltjes laat opdreunen over de noodzaak van
meer pleeggezinnen. Nee, minister De Jonge, als je tien of elf jaar bent denk
je nog niet na over hoe het komt dat er zo weinig pleeggezinnen zijn. Net zo
min als je je op die leeftijd afvraagt waarom de jeugdzorg na vijfentwintig
jaar beterschapsbeloften nog steeds zo’n puinhoop is en zelfs de pleeggezinnen
die wel beschikbaar zijn regelmatig hun verhaal in de media doen over hoe
hinderlijk zij de samenwerking met jeugdzorg dikwijls ervaren. En dat zijn dan pleegouders
die écht om kinderen geven. (2)
Recht op een Veilig
Thuis
Dat
komt nog eens bovenop de ten hemel schreiende machteloosheid en woede van de
ouders van wie de kinderen door jeugdzorg zijn afgenomen, vaak zonder
feitelijke gronden voor de hypothetische ontwikkelingsbedreiging waar naïeve en
incompetente rechters al te makkelijk in meegaan, omdat de dossiers te dik zijn
en de financiële middelen voor een echt volwaardige zitting ontoereikend. (3) Niet
alleen denken jonge kinderen daar normaal gesproken niet over na -tenzij de
voltallige club kids uit de pleegzorg is weggeplukt om in de Tweede Kamer de
sector te bejubelen waarin ze zijn ondergebracht- ze vinden het ook moeilijk om
te onthouden wat ze ook alweer moesten antwoorden op de vraag van de minister.
Estée wist bijvoorbeeld te vertellen dat kinderen “recht hebben op een veilig thuis
en veel liefde en niet zomaar bij andere mensen moeten komen, om daar te wonen.”
Uh, beste Estée, wat denk je eigenlijk dat pleegouders zijn? Mensen die je kent
bij jou uit de buurt? Netwerkplaatsing is nog altijd een luxe voor veel kinderen
en bovendien bij echt disfunctionele gezinnen niet bepaald een aanrader, want
daar is de transgenerationele problematiek vaak in de hele familiebreedte te
vinden. Dat is ook de reden waarom Eigen Kracht vaak zo’n nutteloos instrument
is; mensen die een normaal netwerk van vrienden en familie hebben behoren in de
meeste gevallen helemaal niet als risico-gezin te worden aangemerkt middels subjectieve
beschuldigingen en niet bewezen vermoedens van Veilig Thuis, jeugdbescherming
of de Raad. (4)
Week van de
Kindermishandeling
Na
wat gemeenplaatsen te hebben behandeld als de 119.000 mishandelde kinderen per
jaar, cijfers van de Leidse prevalentieonderzoeken van Rien van IJzendoorn die
inmiddels door Maartje Schouten onderuit zijn gehaald als zwaar overtrokken (5),
werd het kindercongres naar aanleiding van de Week van de Kindermishandeling pas
echt eng. Er werd een Nationale raad van kinderen gepresenteerd die “hard had
nagedacht over hoe je kindermishandeling zou kunnen herkennen”, waar de
kinderen vervolgens een advies over hadden uitgebracht aan de minister! (6)
Geniaal. Waarom vragen we ze ook niet meteen na te denken over de
Palestina-kwestie, want als deze kinderen weten hoe ze het gestuntel in de
jeugdzorg van de afgelopen decennia kunnen rechttrekken, dan hebben we te maken
met niets minder dan wonderkinderen! En het is geen toeval dat we juist in
Nederland, waar we zo dwepen met lieve, slimme of zielige kindertjes met zo’n
kinderparlement op de proppen komen.
‘Kinderen
superieur aan volwassenen’
Het
houdt namelijk verband met een grootschalig plan van Universitair docent Jan C.M. Willems
om kinderen te emanciperen en politiek te mobiliseren aan de hand van de theorieën
van de Poolse pedagoog Janusz Korczak (7) om ze zodoende te vormen tot
uitoefenaars van hun burgerrechten om uiteindelijk een hogere morele status te
krijgen dan hun ouders, naar de ideeën van de Amerikaanse professor of Law James
Dwyer die stelt dat kinderen ‘superieur zijn aan volwassenen’. Wie meer
over deze griezelige ideeën wil weten kan diverse PDF-documenten van de
Maastrichtse Universitair docent downloaden (8) of anders even wachten tot we op Dark
horse straks de totalitaire waanzin netjes voor de lezers hebben samengevat,
maar ik kan alvast verklappen dat Jan Willems in hoge mate verantwoordelijk is
voor de structuur en werkwijze van de huidige gecertificeerde instellingen,
voorheen bekend onder de naam Bureau Jeugdzorg. Hij had een grote vinger in de
politieke pap bij het instellen van de zogenaamde RAAK-regio’s waarin
kindermishandeling werd uitgebreid met de term ‘emotionele verwaarlozing’ zodat
een steeds groter groeiende olievlek van vermoedens van ‘mogelijke kindermishandeling’
de jeugdhulp aan gezinnen voor veel ouders en kinderen tot een ware hel
maakten. Het klimaat van meldingshysterie dat zich vanaf de zaak Savanna begon
te vormen, dreef in hoge mate op de vaagheid van de talloze signalen van
kindermishandeling die onder de nieuwe noemer van ‘verwaarlozing’ geschaard
konden worden. En dat tot op de dag van vandaag.
De ouders van vriendjes
Terugkerend
bij het braakfilmpje van de minister, mag niet onvermeld blijven dat de
kinderen ook hebben nagedacht over het spioneren bij vriendjes en
vriendinnetjes thuis om na te gaan of het daar misschien niet ‘pluis’ is, een
term die regelrecht van de jeugdzorglobby afkomstig is en regelmatig genoemd
werd door de jeugdzorgbewindsvrouw destijds, staatssecretaris Veldhuyzen van Zanten
(9). Fijn, dat nu behalve schoonmakers in ziekenhuizen, onderwijzers, badmeesters,
consultatiebureaus, sociale wijkteams, mensen van de felicitatiedienst en van de
woningbouwvereniging ook de vriendjes en vriendinnetjes van je kinderen gaan
controleren of jij als ouder wel goed bij je potje bent. (10) Wat een heerlijke
samenleving gaan we tegemoet met z’n allen! Laat ik ook maar eens herhalen dat
het deze zelfde minister is die zo met kinderleed begaan is, die helemaal
stokdoof is als het gaat om het leed dat gezinnen wordt aangedaan (dus ook kinderen
door onterechte uithuisplaatsingen of dreiging ermee) en een dik pakket van 362
dossiers van vereniging Bvikz (11) waarbij het onderzoek door Veilig Thuis volledig
mis ging, gewoon weglachte alsof het niets voorstelde.
Ouders
waarvan wij er enkele persoonlijk kennen, die voor het leven getraumatiseerd
zijn en nooit meer een hulpverlenende instantie zullen vertrouwen. Een minister
die zegt dat onterechte meldingen niet bestaan (12) omdat de bestuurder-met-het-bord-voor-zijn-kop
niet wil inzien dat ook een melding tegen een gezin waar niets aan de hand is evengoed
zeer kwalijke gevolgen kan hebben. Op twitter papegaaide D’66 Kamerlid Vera
Bergkamp gisteren nog maar eens voor de zoveelste keer dat er meer forensische
expertise moest komen, omdat de huidige screening kindermishandeling volstrekt
niet werkt. Een mooie holle kreet als je bedenkt dat er al vanaf 2011 zulke
dingen geroepen worden, maar niemand in Den Haag bereid is daar geld voor vrij
te maken. Resultaat: steeds meer signaleren van kindermishandeling, op
steeds vagere gronden, zonder de broodnodige expertise en met een stap voor
stap afbreken van de rechtsbescherming en rechtspositie van ouders onder het
jeugdzorgregime. Wat vind jij dat we daaraan moeten doen Estée?
