zondag 15 november 2015

Ideologische oorlogsvoering tegen het westen


‘Als we stevig elkaars hand vasthouden in de schuilkelder van de democratie, dan waait de bui van het islamitisch fundamentalisme vanzelf over’, dat was ongeveer de strekking van de zoveelste discussieronde over de zoveelste aanslag vanuit islamitische hoek. Het zou een wedstrijd zijn tussen de redelijke en goedwillende mensen en een ‘een paar verknipte gekken’ die een wig proberen te drijven tussen de moslims en niet-moslims die eensgezind moeten staan voor de westerse manier van leven. 

In de woorden van burgemeester Van der Laan: ’Dan zijn ze kansloos!’ (1) Een vreemde opmerking, want de aanslag van eergisteren met honderdzevenentwintig doden en honderdtachtig gewonden leek mij behoorlijk geslaagd. Het is geen theorie meer, het gebeurt al. En wie is er eigenlijk kansloos met een heel politie -en veiligheidsapparaat, tegenover een paar ‘pubers’ die tot dit soort dingen in staat zijn?

Bijval van moslimjongeren

Ik kan me ook niet herinneren dat er veel euforie was na de aanslag op de redactie van Charlie Hebdo of dat de Amerikanen het gevoel bekroop dat ze iets gewonnen hadden toen ze drieduizend mensen verloren op 11 september. De aanslagen op de Londense metro verliepen eveneens vrij soepel en ja er was vanuit grote steden in Europa bij al die aanslagen een opvallende bijval van moslimjongeren van de derde of vierde generatie (nieuwslezer Philip Frederiks begon hierover), die al lang geïntegreerd en gedemocratiseerd hadden moeten zijn. Waarom vraagt niemand zich af waarom dat maar niet wil lukken? Als het werkelijk zou gaan om een paar verknipte gekken dan hoefden we ons toch niet af te vragen waarom al die aanslagen iedere keer onder de vlag van de islam worden gepleegd en waarom keer op keer de politici moeten uitleggen dat het ‘niets met de islam te maken heeft’. Dat hoeven ze bij geen enkele andere religie uit te leggen.

Het is niet dat Jeroen Pauw (14 november 2015) het niet probeerde, in te gaan op het verband tussen het geweld en de islam, maar zelfs hij als ervaren journalist kwam niet over de hobbel heen van de goedwillende moslims aan tafel die het geweld volstrekt afwijzen en het fenomeen dat we dagelijks meekrijgen van alle media. Wederom wist één van de aanwezige gasten, een Nederlandse moslima Anne Dijk (islamoloog) de media de schuld te geven die enkel berichten over de ‘uitzonderingen’ alsof het toejuichen van terroristisch geweld door moslimjongeren in Europa tot het uitzonderingsgedrag behoort. Het was na de aanslag op Charlie Hebdo niet anders dan na de aanslag op de Twin Towers en nog steeds ligt de Holocaust ‘gevoelig’ op zwarte scholen. Veel joden ontvluchten op dit moment Europa, maar de linkse elite meent ‘dat we ons niet moeten laten uitspelen door de terroristen’.

Het onvermogen van politieke leiders


Het blijft ontzettend moeilijk voor moslims en niet-moslims om de onderliggende structuur te herkennen van het islamitisch terrorisme, dat wel degelijk zijn wortels heeft in het geloof (de bekende haatzaaiende teksten in Koran en Hadith), maar gepolitiseerd is en juist in onze tijd als een wapen wordt gebruikt tegen alles wat westers is. Het probleem is dat men geen onderscheid maakt tussen mensen die een totalitaire ideologie aanhangen, zoals de islamisten/jihadisten en reguliere moslims die hun geloof beleven vanuit een eeuwenoude traditie, maar tussen 'gewelddadige' en 'niet-gewelddadige' personen, wat een deel van de moslims over het hoofd ziet die wel totalitair en antiwesters denken, maar daarvoor (nog) geen geweld gebruiken. Door het onvermogen van politiek-correcte leiders om te onderscheiden tussen islam en islamisme, zullen we op termijn de islam zelf zien ‘islamiseren’ en dat is de voorbode van nog meer radicalisering.

Het is een drietrapsraket:

1.De islam is vanuit haar historie nooit in een positie geweest van radicale godsdienstkritiek, dus moslims en ook gematigde moslims bekritiseren hun eigen geloof niet of nauwelijks.

2.De islam wordt door veel moslims gezien als het ware geloof en niet als slechts één van de religies die binnen een pluralistische samenleving een gelijkwaardige positie hebben, wat altijd een deur openhoudt voor mensen met een extremere geloofsbeleving.

3.Moslims wereldwijd zijn gefrustreerd over de achtergestelde positie van veel moslimlanden, het gebrek aan goed onderwijs en technologische vooruitgang en de slechte gesteldheid met de mensenrechten, wat niet klopt met het beeld van het ware geloof dat het heil moet brengen aan de wereld.

Moslims wereldwijd die de islam willen hervormen lopen allemaal tegen hetzelfde probleem op van de ‘islamitische oplossing’, de weigering in grote delen van de islamitische wereld om de westerse denk -en leefwijze over te nemen die heeft gezorgd voor vrijheid, mensenrechten en democratie, omdat ze bang zijn dat hun religie dan over de hekel zal worden gehaald van kritisch rationeel onderzoek. Daarom was er reeds in de koloniale tijd, in het toen nog machtige Ottomaanse Rijk, al het streven om wel de westerse technologie te importeren, maar het westerse denken buiten de deur te houden. In het boek 'Islam en wetenschap' van Eshan Masood lezen we:

 Volgens de historicus Halil Inalcik waren de critici het erover eens dat de Ottomaanse staat meer westerse wetenschap en techniek nodig had om beter te presteren op de slagvelden en om de levensstandaard te verhogen, maar dat westerse wetten en westerse cultuur buiten de deur gehouden moesten worden’.  

De grootste bloeitijd in de islam

Deze houding zien we vandaag de dag nog steeds in veel moslimlanden en ook bij de jihadisten, die wel gebruik maken van de nieuwste technologische middelen, maar de ideeën en leefwijze verwerpen van de cultuur die deze technologie heeft voortgebracht. En dat kan niet, want er is een duidelijke samenhang tussen de vrijheid van denken en jezelf als individu ontplooien in de westerse wereld en de mate waarin nieuwe ontdekkingen worden gedaan om onze samenleving op een hoger technologisch en cultureel peil te brengen. Sterker nog, de islamitische wereld zelf is nooit bloeiender geweest dan in de tijd dat ze veelvuldig gebruik maakte van geïmporteerde invloeden, zoals de Indische getallen, de Perzische astronomie, de Helleense filosofie en wetenschap. Haar grootste bloeitijd was niet aan de leiband van de orthodoxie, maar onder het bewind van moslimheersers die het belang inzagen van het opnemen van de kennis en wetenschap van andere volkeren en het opzetten van takken van islamitische wetenschap die niet op de Koran gebaseerd waren.  

Radicale moslims die aanslagen plegen zijn niet zomaar een stelletje verknipte gekken (misschien op individueel niveau), maar maken deel uit van een totalitaire islamistische geloofsopvatting die internationaal georiënteerd is en die uitgesproken antiwesters is en antidemocratisch. Hun denkwijze is geheel in lijn met de sentimenten die in de islamitische wereld breed gedragen worden, alleen zij geven er op een gewelddadige manier uiting aan en de meeste moslims niet. Het verschil tussen islam en islamisme is voor teveel mensen nog onduidelijk en met name voor moslims zelf, waardoor hun geloof niet slechts ‘gekaapt’ wordt door een groep terroristen, maar hun religie langzaam een transformatie ondergaat van een traditionele islam naar een politieke islam en helaas worden ze daarbij geholpen door politiek Links in Europa en de VS. Die menen dat de Palestina-kwestie (2) de oorzaak is van de antiwesterse houding van grote groepen moslims en dat het antisemitisme dat we veelvuldig onder moderne moslims aantreffen, ook daar verband mee houdt.

Rapport over antisemitisme achter gehouden

Zoals ik in voorgaande artikelen uitvoerig heb uitgelegd is dit een misvatting, omdat het antisemitisme dat de moderne islam kenmerkt geen traditionele judeo-fobie is, maar een aan de nazi-ideologie ontleende Jodenhaat die nauwkeurig is vastgelegd in de statuten van de Islamistische Broederschap en Hamas. (3) De Jood als eeuwige vijand van de islam, die met haar duistere wereldcomplot genaamd ‘secularisatie’ waar zij haar westerse bondgenoten toe heeft aangezet, de islam wil vernietigen. Bassam Tibi vertelt in een lezing van 2007 dat er in opdracht van de Europese Unie vanuit het Oostenrijkse Centrum in Wenen een onderzoek werd gedaan door professor Wolfgang Benz (universiteit Hamburg in Berlijn) naar discriminatie en antisemitisme in Europa, waarvan de uitslag de opdrachtgevers niet welgevallig was. (4) Dit onderzoek toonde aan dat het percentage antisemitische sentimenten onder moslims in Europa hoog lag en daarom werd het rapport niet vrijgegeven. Men was bang dat het anders de ‘islamofobie’ zou versterken! Alsof islamofobie (als het al echt een aandoening is) kwalijker zou zijn dan onversneden Jodenhaat…

Het terrorisme/jihadisme is dus niet iets dat vanzelf weer over waait als wij hier in Europa maar kalm blijven en als ontwikkelde en humane mensen met elkaar ‘in gesprek blijven’. Er is een ideologische oorlogvoering aan de gang tegen het westen en de uiteinden daarvan zijn de aanslagen waar we af en toe door worden opgeschrikt. Maar deze oorlogvoering is al bezig vanaf de jaren vijftig toen Seyyed Qutb van de Islamitische Broederschap voor het eerst de islam begon te verbinden met nazi-ideeën en zijn boeken zijn in de hele islamitische wereld verspreid. Bassam Tibi in zijn boek 'Islamism and Islam':

‘…met name in “Merktekens langs de weg” en “Wereldvrede en islam” brengt Qutb naar voren dat alleen de islam in staat is om de mondiale crisis te overwinnen en de mensheid te redden. Om het nog eens te herhalen: dit is de herkomst van de wereldvisie van bin Laden en al de Al-Qaeda jihadstrijders. Het is niet de visie van een ‘gestoorde bende’ of van criminelen maar de gezaghebbende mening van mainstream jihadistisch islamimsme.’

Vermenging islam en politiek

Dit is wat politieke leiders in het westen niet willen onderkennen en vooral niet als blijkt dat dit gedachtegoed zich verspreidt onder gewone moslims die op zeker moment niet meer weten wie ze als gezaghebbend moeten beschouwen in de wereld van de islamtheologie. Hoe meer politiek en islam zich met elkaar vermengen -en door de Palestina kwestie voortdurend als excuus aan te bieden, waardoor er nog meer olie op dit vuur wordt gegooid- hoe groter het probleem met de radicale islam zal worden. Uit verlegenheid naar welwillende en geïntegreerde moslims durft men in het westen niet hardop te benoemen dat de profeet Mohammed in veel opzichten persoonlijk het voorbeeld heeft gegeven voor de geweldlegitimatie tegen niet-moslims, met name door alles wat de expansie van de islam kon tegenhouden als een ‘bedreiging’ van het geloof te zien. Hierdoor voelen veel hedendaagse jihadisten zich gerechtigd om alles wat hun geloof in de weg staat te zien als agressie tegen de islam, zelfs als hen wordt toegestaan op gelijkwaardig niveau met andere religies een plaats te hebben in de westerse samenleving. Voor de islamisten/jihadisten is dat niet genoeg, de islam moet en zal domineren.

Kort samengevat staan hier het seculiere en het sacrale wereldbeeld tegenover elkaar, gevoed door postkoloniaal ressentiment onder veel moslims, derde wereldproblematiek van onderontwikkeling (met name onderwijs), een gebrek aan emancipatie van moslimburgers, de erfenis van diverse dictatoriale regimes in het Midden Oosten die vaak door westerse landen werden gesteund en het ontbreken van civiele organisaties in de islamitische wereld die democratische waarden kunnen uitdragen, om te voorkomen dat islamisten bij verkiezingen meteen de macht zullen grijpen en de totalitaire islam invoeren. Het is kenmerkend voor de bedoelingen van het islamisme dat juist in een land als Tunesië, het enige land in de hele regio waar de democratie wel schijnt te functioneren (omdat een groot deel van de bevolking hoog opgeleid is) een aanslag werd gepleegd op een strand vol toeristen. Dat deden ze niet om de mensen in Tunesië of de toeristen ‘bang’ te maken, maar om hun afkeuring te uiten voor andere bestuursvormen dan een zuiver islamitische.

Sven Snijer




(4)Bassam Tibi – “The Virus of Antisemitism in the European Diaspora of Islam”  (13:32) https://www.youtube.com/watch?v=ZvkRUyTCCJ4