vrijdag 31 juli 2015

Hoezo privacy? – Sociaal Wijkteam als informatie opslag

De gemeente Amsterdam laat onderzoek doen naar de lacune in de jeugdwet met betrekking tot de privacy van burgers. Het lijkt op het eerste gezicht al een wassen neusonderzoek te worden, want de kern van het probleem wordt duidelijk niet begrepen. Na het lezen van de berichtgeving hierover op Skipr dacht ik in eerste instantie te kunnen volstaan met een lezerscommentaar dat kort en bondig het centrale probleem weergeeft, maar er zitten natuurlijk nog veel meer haken en ogen aan deze kwestie.  


(Mijn commentaar): Een 'lacune' in de jeugdwet is wat eufemistisch uitgedrukt. De Transitie en de jeugdwet zijn synoniem aan privacyschending. De bedoeling van dit stelsel is om de huisarts buiten spel te zetten en de Sociale Wijkteams aan de burger op te dringen. Ieder persoon die in een dossier graaft bovenop de huisarts is er in feite één te veel. De privacy wordt met de Transitie in het geheel niet geborgd, omdat iedere hulpvraag verwordt tot een 'sociaal probleem' dat zoveel mogelijk met eigen netwerk moet worden opgelost om de dure specialist voor de gemeente uit te sparen. Die moet zich dus wel met zeer persoonlijke gegevens gaan bemoeien, want anders kan ze nooit beoordelen of een hulpaanvraag valide is of dat mensen het maar in eigen kring moeten oplossen (naar het ondeskundig oordeel van de Wijkteams) Hoezo privacy

Ouder- en Kindadviseur

Neem nu het ‘probleem’ van de informatieoverdracht zoals dit in het bericht naar voren komt.  Er wordt gesteld: “Op verschillende momenten moet in de nieuwe organisatie van de jeugdzorg privacygevoelige informatie worden overgedragen. Het gaat bijvoorbeeld om dossieroverdracht wanneer de Ouder- en Kindteams doorverwijzen naar specialistische hulp.” Het lijkt in dit voorbeeld alsof de privacygevoelige gegevens van de burger gevaar lopen bij de overdracht van de Wijkteams naar de specialist, terwijl die juist aan een beroepsethiek en tuchtrecht gebonden is. Als ergens de gegevens gevaar lopen van misbruik dan is het wel bij het wijkteam zelf, waar niet-universitair geschoolde personen met sociale beoordelingen van de gezinssituatie -exact vergelijkbaar met het vroegere jeugdzorg!- de plaats innemen van deskundig onderzoek naar uw kind(1).

Kartel van sociale bemoeials

Zoals we kort geleden hebben kunnen lezen in de griezelcasus van Participatie-ambassadeur Pieter Hilhorst op Sociale Vraagstukken(2), bemoeien de Sociale Wijkteams zich zelfs met de scholen (helemaal in Amsterdam waar de Ouder- en Kindadviseurs aan de scholen werden opgedrongen) zodat de privacy in dit sociale kartel van beroepsbemoeials per definitie zwaar onder druk komt te staan. In het oude model bestond er nog zoiets als een Zorg Advies Team waar een kind in besproken kon worden als er zorgen waren en de ouders hadden het recht om daarbij aanwezig te zijn en te bepalen wie van de Team-leden daarbij wel of niet door hen gewenst waren (bijvoorbeeld niet de aansluitmedewerker van jeugdzorg, vanwege mogelijke juridische ellende). 

Wat heeft een ZAT (Zorg Advies Team) nog voor betekenis als de Ouder- en Kindadviseur in de school al met zijn neus op de gezinssituatie zit en dat rechtstreeks kan doorbrieven naar het hele Sociale Wijkteam? Het gevaar voor ouders met een kind met kindeigen problematiek is juist de obstructie door het Sociale Wijkteam van de toegang tot specialistische hulp en degelijk diagnostisch onderzoek, dus de informatieoverdracht naar de specialist hoeft geen enkel probleem te vormen. Een probleem ontstaat alleen dan als alle wijsneuzen in het wijkteam, samen met de onder gemeente-curatele gestelde huisarts en de aan de leiband van het wijkteam lopende school, de ouders een vorm van eigen netwerkhulp willen aansmeren waar ze niet om hebben gevraagd. Waardoor de onvrede met de sociale behandeling vertaald kan worden als hulpweigering of probleemontkenning bij de ouders of in het gunstigste geval dat ze gewoon afgepoeierd worden met een te lage zorgkwaliteit.

Sven Snijer

(1) Bureau Jeugdzorg zei ook altijd ‘vertrouwelijk’ met de gegevens van de cliënten om te gaan, vandaar dat het voor de cliënt zelf vaak godsonmogelijk was om aan het eigen complete dossier te komen.

(2)http://svensnijer-essays.blogspot.nl/2015/07/onder-de-knoet-van-het-sociale-wijkteam.html